умо́віцца, -о́ўлюся, -о́вішся, -о́віцца; зак., з кім пра што, аб чым і з інф.

Дамовіцца, прыйсці да агульнай згоды адносна чаго-н.

У. пра тэрмін або аб тэрміне ад’езду.

У. з кім-н. пра сустрэчу або аб сустрэчы ці сустрэцца.

|| незак. умаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. умаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перане́сены

1. hinübergetragen, hinübergebracht;

2. (тэрмін) verlégt, áufgeschoben;

3. (выпрабаванні) ertrágen, erdúldet; überstánden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

своечасо́ва прысл, своечасо́вы réchtzeitig, zéitgerecht, zur réchten Zeit; termíngemäß, termíngerecht (у вызначаны тэрмін)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

го́днасць, ‑і, ж.

1. Неабходныя маральныя якасці чалавека, а таксама ўсведамленне гэтых якасцей. Высока трымаць годнасць савецкага чалавека.

2. Прыгоднасць. Тэрмін годнасці нітрагіну — 9 месяцаў. «Беларусь».

3. Званне. Надаць годнасць народнага пісьменніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́кі ’сесія’ (Стан., Статут 1529 г.) — да рок 1 ’тэрмін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

validity [vəˈlɪdəti] n. (of)

1. слу́шнасць, абгрунтава́насць;

the validity of the argument слу́шнасць аргуме́нта

2. law сапра́ўднасць; зако́ннасць, юрыды́чная сі́ла; тэ́рмін дзе́йнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sine die [ˌsaɪnɪˈdaɪi:] adv. fml, law, лацін. без вызначэ́ння да́ты;

adjourn sine die адкла́дваць на нявы́значаны тэ́рмін (сеciю, сустрэчу і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

задо́ўгі разг.

1. длиннова́тый; сли́шком дли́нный;

~гая вяро́ўка — длиннова́тая (сли́шком дли́нная) верёвка;

2. сли́шком до́лгий;

з. тэ́рмін — сли́шком до́лгий срок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

generic

[dʒəˈnerɪk]

adj.

1) ро́давы, характэ́рны для азна́чанага ві́ду

2) агу́льны

a generic term — агу́льны назо́ў, тэ́рмін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́мачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым; абмачыць. Дождж вымачыў да ніткі.

2. Вытрымаць пэўны тэрмін у вадзе, спецыяльных растворах і пад., каб надаць патрэбную якасць. Вымачыць лён. Вымачыць селядзец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)