псава́ць, псую́, псуе́ш, псуе́; псуём, псуяце́, псую́ць; псава́ў, -ва́ла; псуй; псава́ны; незак., каго-што.

Прыводзіць у непрыгоднасць, рабіць дрэнным.

П. машыну.

П. сваё здароўе.

П. адносіны.

П. дзіця дрэнным выхаваннем.

|| зак. сапсава́ць, -сую́, -суе́ш, -суе́; -суём, -суяце́, -сую́ць; -сава́ў, -ва́ла; -су́й; -сава́ны і папсава́ць, -сую́, -суе́ш, -суе́; -суём, -суяце́, -сую́ць; -су́й; -сава́ны.

|| наз. псава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.

1. Закончыць сваё лячэнне, канчаткова вылечыцца. Далячыцца ў бальніцы.

2. Разм. Лячэннем давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віта́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вітаць, вітацца.

2. Прывітанне. — Добры дзень, — кінуў я сваё вітанне. — Добры дзень, — пачуў нядружны адказ. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвіста́ць, асвішчу, асвішчаш, асвішча; зак., каго-што.

Свістам выказаць сваё неўхваленне, асуджэнне, пагарду да каго‑, чаго‑н. Гардыенка спрабаваў апраўдацца, але яго асвісталі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́дзіцца, гіджуся, гідзішся, гідзіцца; незак.

Абл. Гадзіцца. За гэтыя суткі Лёдзя бадай што знелюбіла сама сябе, сваё цела, нават гідзілася дакрануцца да яго. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каке́цтва, ‑а, н.

Паводзіны, манеры какеткі (у 1 знач.); какетнічанне. Стройненькая, чарнявая сцюардэса з мілым французскім какецтвам дэманстравала нам сваё веданне рускай мовы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінакла́сіка, ‑і, ДМ ‑сіцы, ж.

Выдатныя творы кінамастацтва, якія аказваюць глыбокі ўплыў на яго развіццё і на доўгі час захоўваюць сваё мастацкае значэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спавіва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спавіваць — спавіць.

2. Абл. Тое, чым спавіваюць дзіця. [Сёмка:] — А малое на ложку.. раскідае сваё спавіванне. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укліні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Уставіць што‑н. клінам у сярэдзіну чаго‑н. // перан. Разм. Уставіць у размову. Уклініць сваё слова ў гутарку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ilustrować

незак.

1. ілюстраваць;

2. ілюстраваць; тлумачыць;

ilustrować swą opowieść gestami — ілюстраваць сваё апавяданне жэстамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)