укліні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Уставіць што‑н. клінам у сярэдзіну чаго‑н. // перан. Разм. Уставіць у размову. Уклініць сваё слова ў гутарку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ilustrować

незак.

1. ілюстраваць;

2. ілюстраваць; тлумачыць;

ilustrować swą opowieść gestami — ілюстраваць сваё апавяданне жэстамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaopiniować

зак. co выказаць свой погляд на што; выказаць сваё меркаванне аб чым (пра што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сцве́рдзіць

1. (упэўніць, пераканаць) bestärken vt, bekräftigen vt, féstigen vt;

2. (устанавіць) féststellen vt, bestímmen vt;

3.:

сцве́рдзіць сваё меркава́нне séine Méinung dúrchsetzen [féstigen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

акра́й, прыназ. з Р.

Разм. Ускрай чаго‑н. Акрай таго лесу, які ўсё жыццё сваё вартаваў яго бацька, арандаваў.. [Лявон Бушмар] ад князя добрую дзялянку зямлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няво́льніцтва, ‑а, н.

Рабства, няволя. У цяжкія часы прыгону і нявольніцтва песня і казка былі ў нашым народзе адзіным сродкам захаваць сваё нацыянальнае аблічча. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павытырка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Разм. Вытыркнуць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Павытыркаў сваё рэдкае голле альшэўнік. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папакарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што і чаго.

Разм. Карчаваць доўга, неаднаразова; выкарчаваць многа чаго‑н. За сваё жыццё .. [Тоня Вазылькевіч] бярвення папаварочваў і карчоў папакарчаваў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прада́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прадажнага (у 3, 4 знач.). Прадажнасць усіх пачуццяў пры ладзе капіталізму знайшла сваё выдатнае выяўленне ў шмат якіх мастацкіх творах. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празва́нне, ‑я, н.

Мянушка. Грышка да таго звыкся з гэтым нялюбым празваннем, што часта забываў сваё ўласнае імя, а адклікаўся, калі яго абзывала «свінапасам». Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)