улажы́цца, улажу́ся, уло́жышся, уло́жыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Умясціцца ў што-н.

Усе рэчы ўлажыліся ў чамадан.

2. перан. Тое, што і укласціся (у 3 знач.).

Дакладчык улажыўся ў гадзіну.

|| незак. уклада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і укла́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пасо́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. і без дап. Соваць некаторы час.

2. Пакласці што‑н. куды‑н. абы-як. Пасоваць рэчы ў чамаданы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sundries [ˈsʌndriz] n. pl. усё ўсяля́кае;

She spent a lot of money on sundries. Яна патраціла шмат грошай на ўсякія рэчы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

animism

[ˈænɪ,mɪzəm]

n., Philos.

анімі́зм -у m. (ве́ра ў дух і душу́ ў ко́жнай рэ́чы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аты́пія

(ад а- + тып)

адсутнасць тыповых, характэрных рыс або асаблівасцей у пэўнай рэчы або з’явы; адхіленне ад нармальнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нецвяро́зы прям., перен. нетре́звый;

у ~зым ста́не — в нетре́звом состоя́нии;

н. по́гляд на рэ́чы — нетре́звый взгляд на ве́щи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

збе́дненасць, ‑і, ж.

Стан збедненага. Нетрадыцыйны погляд аўтара на рэчы, на жыццё дазволіў яму ўнікнуць і бытавізму і збедненасці, духоўнай абмежаванасці ў паказе герояў. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лам’ё, ‑я, н., зб.

1. Абломкі дрэва, драўніны; хлуд, ламачча. Хутка нанасілі лам’я, расклалі вялізны агонь. Кулакоўскі.

2. Пабітыя, паламаныя рэчы; лом. Ачысціць двор ад лам’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незадавальне́нне, ‑я, н.

1. Адмаўленне ў чым‑н. Незадавальненне просьбы.

2. Тое, што і нездавальненне. Некаторыя [людзі] разбіралі свае рэчы. Сям-там раздаваліся галасы абурэння, незадавальнення. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Сцерці ўсё, многае. [Вера] пасцірала пыл, з шафы падаставала ўсялякія рэчы, якія ўпрыгожвалі калісьці гэтую ўтульную кватэру: сурвэткі, вазы, статуэткі. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)