Áusstrahlung

f -, -en

1) выпраме́ньванне, радыццыя

2) радыё перада́ча, трансля́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Páusenzeichen

n -s, - сігна́л па́ўзы; муз. знак па́ўзы; радыё пазыўны́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Férnempfang

m -(e)s, -e радыё прыём на далёкую адле́гласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Férnlenkung

f -, -en кірава́нне па радыё (суднам, самалётам); дыстанцы́йнае кірава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

amplifier

[ˈæmplɪfaɪər]

n.

1) узмацня́льнік -а m. (у ра́дыё)

2) гу́чнагавары́цель -я, рэпраду́ктар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fade in

v. (у ра́дыё, кіно́, тэлеба́чаньні) паступо́ва павялі́чваць сі́лу гу́ку або́ выра́знасьць выя́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адво́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адводзіць — адвесці.

2. Заява аб адхіленні каго‑н. ад удзелу ў чым‑н. Выступіць з адводам кандыдатуры.

3. Адгалінаванне (у трубе, радыё‑, электрасетцы і пад.). Адвод ад батарэі.

•••

Для адводу вачэй — з мэтай адцягнуць увагу, для прыліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрв’ю́, нескл., н.

Прызначаная для друку, радыё, тэлебачання гутарка якога‑н. грамадскага, палітычнага ці іншага дзеяча з карэспандэнтам па пытаннях, якія маюць грамадскі інтарэс. Даваць інтэрв’ю. Браць інтэрв’ю для газеты. □ Карэспандэнтка прыходзіла да .. [Барыса] і брала інтэрв’ю для нейкай газеты. Васілевіч. // Газетны артыкул, які выкладае змест такой гутаркі.

[Англ. interview — сустрэча, спатканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКЦЁР

(франц. acteur ад лац. actor выканаўца),

артыст, выканаўца роляў у драматычных, оперных, балетных, муз. камедыі, лялечных спектаклях, у цыркавых, эстрадных паказах, у кіно, на радыё і тэлебачанні. Гл. Акцёрскае мастацтва.

т. 1, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мускаві́т

[лац. (vitrum) muscoviticum = шкло маскоўскае]

мінерал шэрага, зеленаватага або карычневага колеру са шкляным бляскам, сумесь гліны і паташу; выкарыстоўваецца ў радыё- і электратэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)