сп’яна́, прысл.

Разм. Будучы п’яным, нецвярозым. Сп’яна ахрысцілі ку мы хлапчука Не бацькаўскім імем, а нейкім Панасам. Танк. [Алёша:] — Ты брат ёй [Любе], ці можа родзіч, Ці можа жаніх зусім. Што гэткую дрэнь гародзіш Сп’яна пра дзяўчат сваіх? Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкру́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які можа лёгка знайсці выйсце з цяжкага становішча. Выкрутлівы гаспадарнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэно́ма, ‑ы, ж.

Дабраякасная пухліна, якая можа развівацца ў розных залозістых органах і тканках.

[Ад грэч. adēn — залоза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыге́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое пры ўвядзенні ў арганізм можа прывесці да ўтварэння антыцел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хадо́к, хадака́, мн. хадакі́, хадако́ў, м.

1. Той, хто ходзіць пехатой.

У каго сілы хапае, той і х. добры.

2. Выбраная асоба, якая пасылаецца куды-н. з хадайніцтвам, даручэннем.

Сялянскія хадакі.

◊

Не хадок хто куды (разм.) — пра таго, хто больш не можа ці не хоча хадзіць куды-н.

Я туды больш не хадок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

яздо́к, ездака́, мн. ездакі́, ездако́ў, м.

1. Той, хто едзе на кані вярхом або кіруе запрэжкай.

Ездакі пазлазілі з коней.

2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць (у 3 знач.).

Добры я. на матацыкле.

◊

Не яздок куды (разм.) — пра таго, хто не хоча або не можа ездзіць куды-н., бываць дзе-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падкусі́ць сов., прям., перен., разг. подкуси́ть;

п. пласці́ну зні́зу — подкуси́ть пласти́ну сни́зу;

ён не мо́жа, каб не п. — он не мо́жет, что́бы не подкуси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гідратэ́ка

(ад гідра- + -тэка)

шкілетны бакальчык вакол гідранта марскіх гідроідаў, у які пры раздражненні можа ўцягвацца венчык шчупальцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

знудзі́ць, ‑дзіць; безас. зак.

Зрабіцца блага; вырваць ​2. Ад алею і ладану знудзіць можа. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неперахо́дны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які не можа кіраваць вінавальным склонам без прыназоўніка. Непераходныя дзеясловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)