Марская вадаплаўная птушка з загнутай дзюбай, вузкімі і доўгімі крыламі. //уперан.ужыв. Пра пісьменніка, прадвесніка рэвалюцыі. Не стала Горкага. Замоўк наш буравеснік.А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tuna
[ˈtu:nə]
n., pl. tunas or coll. tuna
туне́ц -ца́m. (марска́я ры́ба)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мурэна ’марская рыба Murena helena L.’ (ТСБМ). Кніжнае запазычанне з рус.мурена, якое з ням.Muräne < лац.muraena < ст.-грэч.μύραινα < ст.-грэч.μῡρος ’марскі вугор’ (Махэк, ZfslPh, 18, 55; Фасмер, 3, 12).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сала́ка ’дробная марская рыба сямейства селядцоў’ (ТСБМ). З рус.сала́ка, дзе таксама сала́га, салаку́ша; запазычанне з фін.salakka ’рыба Alburnus lucidus’, эст.salakas. Гл. Фасмер, 3, 549; Мызнікаў, Рус. гов. Обон., 191–192.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ла́хта
(фін. lahti)
мелкаводная марская бухта ў Фінскім заліве.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пяхо́та, ‑ы, ДМ ‑хоце, ж.
Род войска, якое дзейнічае пешым парадкам. Служыць у пяхоце. Марская пяхота. □ Калі артылерысты перанеслі агонь углыбіню, у бой пайшлі топкі і пяхота.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сардзі́на ’невялікая марская прамысловая рыбка сямейства селядцовых’ (ТСБМ). Праз. рус.сарди́н(к)а ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 80) з фр.sardine > італ., лац.sardīna, sarda, літаральна ’сардынская рыба’, ад назвы вострава Сардынія (Фасмер, 3, 562).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гу́бка², -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
1. Мнагаклетачная беспазваночная марская жывёліна тыпу прасцейшых.
2. Мяккі наздраваты касцяк гэтай жывёліны, які добра ўбірае вільгаць і служыць для мыцця, а таксама падобны выраб з гумы і іншых матэрыялаў.
Мыцца губкай.
|| прым.гу́бкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кара́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
1.Марская жывёліна, якая жыве нерухомымі калоніямі на скалах; род паліпаў.
2. Вапнавае адкладанне некаторых відаў гэтых жывёлін — чырвоны, ружовы або белы камень, які пасля апрацоўкі выкарыстоўваецца як упрыгожанне.
Пацеркі з каралаў.
|| прым.кара́лавы, -ая, -ае.
Каралавыя рыфы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)