адсы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. адаслаць.

2. Месца ў тэксце, якое адсылае за даведкай да другой часткі тэксту.

Сістэма адсылак у слоўніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бала́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ла́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ла́к (разм.).

Вясёлы гаварун, жартаўнік.

Гэта быў адменны весялун і б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свісцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Духавы народны музычны інструмент у выглядзе дудкі, зроблены з дрэва або чароту.

2. Тое, што і свістулька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наму́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Захворванне падэшвы капытоў (у коней, валоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першацёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Карова, якая целіцца або ацялілася ўпершыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пішча́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Дудка з тонкім, пранізлівым гукам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плодасушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для сушкі пладоў і агародніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праполваць — прапалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыгіна́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да арыгінал (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бульбасаджа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына, якой садзяць бульбу. Навясная бульбасаджалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)