по́кер м. карт. Pókerspiel n -(e)s, -e;

гуля́ць у по́кер pókern vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пас​3

(фр. passe = прапускаю, не гуляю)

вокліч у картачнай гульні, які абазначае адказ удзельнічаць у розыгрышы да наступнай раздачы карт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ачко́, -ка́ ср., спорт., карт. очко́;

◊ даць не́калькі ачко́ў напе́рад — дать не́сколько очко́в вперёд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лія I ж. та́лия;

то́нкая т. — то́нкая та́лия

та́лія II ж., карт., уст. та́лия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ramsch

m -es, -e

1) старызна́, хло́мазы́, брак

2) карт. рамс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

начарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак.

1. што. Зрабіць чарцёж чаго‑н.; нарысаваць які‑н. знак. [Рыбакоў] узяў аловак і акуратна начарціў на палове аркуша план будынка. Асіпенка. [Салдат] зноў нешта начарціў на карце і, адлажыўшы яе ўбок, стаў паспешліва наладжваць сваю скрынку. Гамолка.

2. што і чаго. Чэрцячы, зрабіць якую‑н. колькасць (планаў, карт і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рта, ‑ы, ДМ карце; Р мн. карт; ж.

1. Зменшаны чарцёж зямной паверхні або яе часткі з пераважным улікам тых або іншых спецыяльных прымет. Геаграфічная карта. Тапаграфічная карта. Лінгвістычная карта. // Чарцёж зорнага неба або паверхні планеты. Астранамічная карта. Карта Месяца.

2. Адзін з цвёрдых папяровых лісткоў, якія складаюць набор (калоду) для гульні і адрозніваюцца паміж сабой па намаляваных на іх умоўных фігурах або ачках чатырох масцей. Калода карт. Тасаваць карты. Казырная карта. // мн. (ка́рты, карт). Гульня пры дапамозе такіх лісткоў. Гуляць у карты. □ Вечарамі зімой збіраліся малінаўцы да каго-небудзь на вячоркі, бесперапынна курылі і рэзаліся ў карты — у воза або ў дурня. Чарнышэвіч.

3. Ліст паперы, бланк, які трэба запоўніць спецыяльнымі звесткамі. Санаторная карта. Тэхналагічная карта.

•••

Контурная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены абрысы вадаёмаў і сушы без назвы іх.

Нямая карта — вучэбная геаграфічная карта без абазначэння назваў.

Сінаптычная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены звесткі аб надвор’і, атрыманыя адначасова ў розных месцах (служыць для прадказання надвор’я).

Зблытаць карты гл. зблытаць.

(І) карты ў рукі каму — пра таго, хто мае ўсе магчымасці, умовы для чаго‑н.

Карта (стаўка) біта — пра чый‑н. пройгрыш, правал.

Раскрыць карты гл. раскрыць.

Скласці карты гл. скласці.

Ставіць на карту гл. ставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пас​III м.

1. карт. Pássen n -s;

2.:

разм.:

я пас! ich pásse!, pass!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непрыя́зны, ‑ая, ‑ае.

Які недружалюбна настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н. Нічога добрага для настаўніка не было і ў другой, і ў трэцяй, і ў наступных кучках карт. То замешваўся нейкі злы і хітры мужчына, то непрыязная жанчына, то сумная дарога. Колас. // Які выражае або праяўляе непрыязнасць, недружалюбнасць. У голасе .. [Алі] Леанід пачуў непрыязную насмешку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінт I (род. вінта́) м. (парохода, самолёта) винт

вінт II (род. вінта́) м., карт. винт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)