землеўладанне назоўнік | ніякі род

  1. Уладанне зямлёй на правах прыватнай уласнасці (кніжнае).

  2. Зямельны ўчастак, што знаходзіцца ў чыім-н. уладанні (афіцыйнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ахмялелы прыметнік | размоўнае

  1. Які знаходзіцца ў стане ахмялення.

  2. пераноснае значэнне: Пра чалавека, які надта захоплены, узрушаны чымн.

    • А. ад радасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адстаўны прыметнік

Які знаходзіцца ў адстаўцы.

  • А. маёр.

Адстаўной казы барабаншчык (размоўнае іранічны сэнс) — чалавек, з якім ніхто не лічыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

антыцыклон назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Зона ўстойлівага павышанага атмасфернага ціску, якая знаходзіцца паміж цыклонамі.

|| прыметнік: антыцыклонны, антыцыкланічны і антыцыкланальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мірра назоўнік | жаночы род

Духмяная смала, якая знаходзіцца ў кары некаторых трапічных дрэў, выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

|| прыметнік: мірравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

водпуск назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. адпусціць.

  2. Часовае вызваленне ад працы для адпачынку.

    • Узяць чарговы в.
    • Знаходзіцца ў водпуску.
    • Дэкрэтны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пагранічны прыметнік

  1. Які знаходзіцца або адбываецца каля граніцы.

    • Пагранічная зона.
    • П. інцыдэнт.

  2. Які мае адносіны да аховы граніцы.

    • П. гарнізон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

перашыек назоўнік | мужчынскі род

Паласа сушы, якая злучае два мацерыкі ці знаходзіцца паміж двума воднымі масівамі.

  • Суэцкі п.

|| прыметнік: перашыечны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лейб (лейб-) прыстаўка

Першая частка складаных слоў, якая абазначае: які знаходзіцца пры манарху, служыць пры двары, напр. лейб-медык, лейбгвардыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

незямны прыметнік

  1. Які знаходзіцца па-за межамі Зямлі1 (у 1 знач.).

    • Метэарыты — незямныя целы.

  2. Узвышаны, незвычайны; ідэальны (высокае).

    • Незямное каханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)