альпеншто́к

(ням. Alpenstock)

палка з вострым стальным наканечнікам, якой карыстаюцца пры ўзыходжанні на высокія горы, леднікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

траверсі́раваць

(фр. traverser = перапраўляцца, пераходзіць)

перапраўляцца праз горы па маршруце, які праходзіць па грэбені горнага хрыбта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стыхі́я, -і, мн. -і, -хій, ж.

1. У антычнай натурфіласофіі: адзін з асноўных элементаў прыроды (агонь, вада, зямля, паветра).

2. Магутныя сілы прыроды, якія непадуладныя чалавеку.

Разбуральная с.

3. перан. Неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі.

С. канкурэнцыі.

4. перан. Прывычнае акружэнне, кола любімых заняткаў, інтарэсаў.

Горы — с. альпіністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фунт¹, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Руская мера вагі, роўная 409,5 г.

2. Англійская мера вагі, роўная 453,6 г.

Па чым фунт ліха (ведаць, зазнаць, паказаць і пад.; разм.) — зазнаць, як цяжка ў горы, у нястачы.

|| ласк. фу́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. фунто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падно́жжа ср. подно́жие; основа́ние; (у памятника — ещё) пьедеста́л;

п. гары́ — подно́жие (основа́ние) горы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obiecywać

незак. абяцаць;

obiecywać złote góry — абяцаць залатыя горы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

beyond1 [bɪˈjɒnd] adv. удалечыні́; на адле́гласці;

Snowdon and the mountains beyond were covered in snow. Сноўдан і горы ўдалечыні былі пакрытыя снегам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даўжэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі доўгі. Дзень быў — што год, такі даўжэзны. Лобан. Махае даўжэзнай Стралой экскаватар, Ім цэлыя горы Зямлі тут узняты. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эльбрус,

горы на Пн Ірана.

т. 18, кн. 1, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гайо́ты

[ад англ. A. Guyot = прозвішча амер. географа і геолага (1807—1884)]

ізаляваныя плоскавяршынныя падводныя горы вулканічнага паходжання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)