тэ́нар, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Самы высокі мужчынскі голас.
Лірычны т.
2. -а. Спявак з такім голасам.
|| памянш. тэнаро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 знач.).
|| прым. тэнаро́вы, -ая, -ае.
Тэнаровая партыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раша́ючы кніжн ent¦schéidend;
раша́ючы аргуме́нт ent¦schéidendes [dúrchschlagendes] Argumént;
раша́ючы го́лас ent¦schéidendg Stímme
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pained [peɪnd] adj.
1. паку́тны, паку́тніцкі
2. пакры́ўджаны, скры́ўджаны;
a pained expression/voice пакры́ўджаны вы́гляд/го́лас
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
split ticket [ˌsplɪtˈtɪkɪt] n. бюлетэ́нь, у які́м вы́баршчык падае́ свой го́лас за прадстаўніко́ў ро́зных па́ртый (ЗША)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
амафо́нія
(гр. homophonia)
шматгалосы музычны твор, у якім асноўную мелодыю выконвае толькі адзін голас, а астатнія гучаць як акампанемент.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
głos, ~u
м.
1. голас;
na głos — уголас; голасна; моцна; гучна;
zedrzeć głos — сарваць голас;
podnosić (podnieść) głos — павышаць (павысіць) голас;
głos sumienia перан. голас сумлення;
głos krwi перан. а) голас крыві; інстынкт;
голас (покліч) роду;
daj głos! — голас! (каманда сабаку);
2. муз. голас; партыя;
pierwszy (drugi) głos — першы (другі) голас;
śpiewać na ~y — спяваць шматгалоссем;
3. голас; права гаварыць; слова;
zabrać głos — узяць слова;
dać głos — даць слова;
pozbawić ~u — пазбавіць слова;
głos doradczy — дарадчы голас;
głos decydujący — вырашальны голас;
oddać głos (na kogo) — аддаць свой голас (за каго); прагаласаваць (за каго);
mieć głos — а) мець слова; гаварыць; выказвацца;
мець права голасу;
głos ma ... — слова мае ... (формула пры абвяшчэнні выступоўцы);
głos słychać, osoby nie widać — кату па пяту; ад зямлі не адрос (звычайна пра дзяцей);
głos wołającego na puszczy — марны лямант у пустыні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Alt
m -(e)s, -e муз. альт (голас і спявак)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
скрыпу́чы скрипу́чий;
с. снег — скрипу́чий снег;
~чыя дзве́ры — скрипу́чая дверь;
с. го́лас — скрипу́чий го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
то́ўсты, -ая, -ае.
1. Вялікі, значны ў аб’ёме, у абхваце, папярочным сячэнні.
Тоўстая бяроза.
Тоўстая вяроўка.
2. Які мае мажную, паўнацелую фігуру.
Т. чалавек.
3. Пра голас, гук: нізкі, густы.
|| наз. таўшчыня́, -і́, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бясстра́сны, ‑ая, ‑ае.
Які пазбаўлены страсці; не выяўляе страснасці. Бясстрасны голас. Бясстрасны твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)