інжы́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. ‑у. Салодкі мясісты плод гэтага дрэва; фіга, смоква, вінная ягада. / у знач. зб. У гэты час старая служанка прынесла віно і драўляную талерку з сушаным інжырам і рознымі яшчэ прысмакамі. Самуйлёнак.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэстара́н, ‑а, м.

Добра абсталяваная сталовая (звычайна з музыкай, танцамі), дзе можна заказаць дарагія стравы, закускі, напіткі, віно. Зранку — тут рабочая сталоўка, Вечарам — шахцёрскі рэстаран. Аўрамчык. — Я таксама віншую, — урачыста сказаў Заранік, — і без усякіх адкладаў уношу прапанову: зайсці ў рэстаран і адзначыць гэты знамянальны дзень. Хадкевіч.

[Фр. restaurant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпсава́ць

1. с.-г. (глебу) gípsen vt, mit Gips düngen;

2. (віно) mit Gips klären;

3. мед. éingipsen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

weaken [ˈwi:kən] v.

1. слабе́ць; аслабля́ць; зніжа́ць эфекты́ўнасць;

weaken wine with water разбаўля́ць віно́ вадо́ю

2. вага́цца; паддава́цца, здава́цца (пад уплывам, націскам і да т.п.)

3. зніжа́цца (пра цэны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ві́нніца ’вінакурня’ (Нас., КТС, Карл.), укр. ви́нниця, рус. смал., кур., сіб. винница, ст.-рус. винница ’тс’ (з XVII ст.). Узнікла шляхам семантычнага пераносу з вінніца ’вінаграднік’; ’месца на вінаградніку, дзе гналі віно (гарэлку)’. Ст.-бел. винница ’вінаграднік, вінаград’ запазычана з польск. winnica (Булыка, Запазыч., 64; Карскі, Труды, 310).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schlúrfen

vt

1) (гу́чна) сёрбаць, глыта́ць; усмо́ктваць, паця́гваць (віно)

2) удыха́ць (чыстае паветра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábgelagert

a

1) ляжа́лы (аб тавары, фруктах)

2) вы́трыманы

~er Wein — вы́трыманае віно́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разлі́ць

1. (расплюхаць) áusgießen* vt, vergíeßen* vt, áusschütten vt, verschütten vt;

2. (наліць) éingießen* vt; éinschenken vt (чай, віно); áusgeben* vt, áusteilen vt (суп);

разлі́ць віно́ ў бутэ́лькі Wein in Fláschen ábfüllen [ábziehen*];

◊

іх вадо́й не разлі́ць разм. sie hálten zusámmen wie Pech und Schwéfel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разлива́ть несов., прям., перен. разліва́ць;

разлива́ть чай гостя́м разліва́ць гарба́ту (чай) гасця́м;

разлива́ть вино́ по буты́лкам разліва́ць віно́ ў бутэ́лькі;

со́лнце разлива́ло тепло́ со́нца разліва́ла цяпло́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gronowy

gronow|y

вінаградны;

wino ~e — вінаграднае віно;

cukier ~y — вінаградны цукар; глюкоза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)