Рамно́ўка ’гатунак бульбы’ (Жд. 1). Магчыма, у выніку распадабнення ад *ранноўка ’ранняя бульба, скараспелка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тумкачы́ ‘страва з бульбы’ (слонім., Сл. рэг. лекс.). Гл. такмачы, тукмачыць з перастаноўкай зычных.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
peel
I [pi:l]
1.
n.
шалупі́на, лупі́на f. (бу́льбы), ску́рка f. (я́блыка)
2.
v.
1) абіра́ць (шалупі́ньне бу́льбы, ара́нжыкаў, я́блыка)
2) абдзіра́ць (кару́ з дрэ́ва)
3) лу́шчыцца; абла́зіць
paint is peeling — фа́рба лу́шчыцца
My skin peeled (from sunburn) — Мая́ ску́ра абле́зла (ад зага́ру)
II [pi:l]
n.
лапа́та f. (для саджа́ньня хле́ба ў печ)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зжэ́рці, зжару, зжарэш, зжарэ; зжаром, зжараце; пр. зжор, зжэрла; зак., каго-што.
Разм. груб. Тое, што і з’есці. — Сем кныроў трымаем на ферме! Колькі ж гэта яны бульбы зжэрлі за зіму? Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наабіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Абіраючы, сабраць у нейкай колькасці. Наабіраць кош яблык.
2. Нааблупліваць, наабрэзваць у нейкай колькасці. [Маці] ужо наабірала бульбы, перамыла яе і перакладвае дровы ў печы. Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасо́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пасаліць.
2. у знач. прым. У які ўсыпалі солі; салёны. Суп быў з бручкі, бульбы і буракоў, звараны на нішчымнай, але пасоленай вадзе. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стус ‘стос, кіпа’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., ТС, Нар. Гом.; лельч., Яшк. Мясц.), ‘касцёр дроў’ (карэлку, ЛА, 1), ‘яма для бульбы’ (Сл. Брэс.), ‘круглы капец бульбы’, стуз ‘звязка’ (пін., ЖНС), ‘бярвенні, сашчэпленыя, змацаваныя чым-небудзь’ (Нар. Гом.), стузы́ ‘прыстасаванне з жэрдак для падняцця чаго-небудзь’ (шальч., Сл. ПЗБ). Гл. стос.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарко́ванка ’бабка (з дранай бульбы)’ (люб., слуц., Нар. словатв.; асіп., слуц., саліг., ЛА, 4), ’бульбяная каша’ (Сл. рэг. лекс.), ’бабка, дранка, каша з дранай бульбы’ (чырв., З нар. сл.), ’сырая драная бульба’ (жытк., ЖНС; Вешт.), тарко́ванне ’бабка’ (лун., ЖНС). Ад таркава́ць ’церці на тарцы’ < польск. tarkować ’тс’, гл. тарка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэ́льманка гатунак бульбы (ПСл, Мат. Гом.). Відаць, ад уласнага імя Тэ́льман (нямецкі камуніст, забіты нацыстамі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сляга́ Агрэх пры разворванні бульбы (Уш.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)