значны, ✂.

  1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай.

    • Значныя страты.
    • У значнай ступені.
    • Значна (прысл.) больш.

  2. Які мае вялікае значэнне, важны.

    • Значныя падзеі.
    • З. чалавек.

|| наз. значнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спец, ✂, м. (разм.).

  1. У першыя гады савецкай улады: назва спецыяліста — выхадца з інтэлігенцкага асяроддзя.

  2. Вельмі дасведчаны чалавек, майстар сваёй справы.

    • Ён у гэтай справе с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спрытнюга, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм. неадабр.).

Чалавек, які рознымі хітрыкамі выгадна для сябе выкарыстоўвае абставіны.

  • Ведаем мы гэтага спрытнюгу, ён ужо тры кватэры памяняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рахманы, ✂.

  1. Пра жывёлін, птушак, якія не баяцца чалавека — ручны, свойскі.

  2. Пра чалавека — памяркоўны ў адносінах да іншых, згаворлівы, дабрадушны.

    • Чалавек ён р.

|| наз. рахманасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рыбалоў, ✂, м.

  1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

    • Р.-аматар.

  2. Тое, што і рыбак.

    • Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбалоўны, ✂.

  • Рыбалоўныя снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

састарэлы, ✂.

  1. Які стаў стары.

    • С., хваравіты чалавек.
    • Дом для састарэлых (наз.).

  2. перан. Які перастаў быць сучасным; устарэлы.

    • С. метад.
    • Састарэлае адзенне (нямоднае).

|| наз. састарэласць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дастойны, ✂.

  1. Які заслугоўвае што-н., варты чаго-н.

    • Д. пахвалы.
    • Д. ганьбавання.

  2. Справядлівы, заслужаны.

    • Дастойная ўзнагарода.
    • Дастойная сустрэча.

  3. Паважаны, шаноўны.

    • Д. чалавек.

|| наз. дастойнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

двурушнік, ✂, м. (пагард.).

Чалавек, які паказвае, што ён адданы каму-н., а на справе дзейнічае на карысць варожага боку.

|| ж. двурушніца, ✂.

|| прым. двурушніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

навічок, ✂, м.

  1. Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе-н.

    • У клас прыйшлі два навічкі.

  2. Той, хто ўпершыню пачаў займацца якой-н. справай.

    • Н. у ваеннай справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

правадыр, ✂, м.

  1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.

  2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.

    • П. войска.
    • П. племя.

|| прым. правадырскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)