АНТРАПА...
(ад грэч. anthrōpos чалавек),
першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «які адносіцца да чалавека», напр. антрапалогія, антрапагенетыка.
т. 1, с. 388
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГІГРО́ГРАФ
(ад гігра... + ...граф),
прылада для бесперапыннага аўтам. запісу ваганняў адноснай вільготнасці паветра. Найб. пашыраны гігрограф на аснове валасянога гігрометра (яго адчувальным элементам служаць абястлушчаныя чалавечыя валасы або арган. плёнка). Паказчыкі вільготнасці запісваюцца на разлінаванай стужцы, надзетай на барабан, які прыводзіцца ў рух гадзіннікавым механізмам. У залежнасці ад часу, за які абарачаецца барабан, гігрографы бываюць сутачныя і тыднёвыя.
т. 5, с. 219
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГРА́ВІС
(ад лац. gravis цяжкі),
1) тон складоў у стараж.-грэч. мове, які характарызуецца адсутнасцю павышэння голасу. Супрацьпастаўляецца акуту.
2) Від націску ў швед. мове, пры якім склад, што ідзе за складам з асноўным націскам, мае слабы пабочны націск; рух тону пры гэтым характарызуецца як сыходна-ўзыходны.
3) Дыякрытычны знак (`), які абазначае ў франц. мове ступень адкрытасці галосных: pére.
т. 5, с. 382
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
го́рны¹, -ая, -ае.
1. гл. гара.
2. Які здабываецца з нетраў зямлі.
Горныя пароды.
3. Які адносіцца да распрацоўкі зямных нетраў.
Г. камбайн.
Горныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неўміру́чы, -ая, -ае.
1. Які жыве вечна, не паддаецца смерці.
Н. народ.
2. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей.
Н. подзвіг.
|| наз. неўміру́часць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паве́траны, -ая, -ае.
1. гл. паветра.
2. Які адносіцца да паветраплавання і авіяцыі.
П. флот.
Паветраныя зносіны.
3. Які прыводзіцца ў рух паветрам.
Паветраная помпа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падсправазда́чны, -ая, -ае.
1. Які выдаецца з умовай справаздачы.
Падсправаздачныя грошы.
2. Які абавязаны рабіць справаздачу.
Падсправаздачная асоба.
|| наз. падсправазда́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́нены, -ая, -ае.
1. Які мае рану¹.
Р. салдат.
2. у знач. наз. ра́нены, -ага, м.; ра́неная, -ай, ж. Чалавек, які атрымаў раненне.
Аперыраваць раненага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расчу́лены, -ая, -ае.
Прыемна ўсхваляваны і замілаваны; які паддаўся чуллівасці; які выражае спагаду, спачуванне.
Расчулена (прысл.) дзякаваць.
Р. чалавек.
Р. голас.
|| наз. расчу́ленасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бесхрыбе́тны, -ая, -ае (разм.).
1. Які не мае хрыбта, пазваночніка.
2. перан. Які не мае цвёрдага характару, пэўнай лініі паводзін; беспрынцыповы.
|| наз. бесхрыбе́тнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)