Verbum

кані́чны, -ая, -ае.

Які мае форму конуса.

Канічная паверхня.

канка́н, -а, м.

Эксцэнтрычны эстрадны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з характэрным высокім ускідваннем ног.

канкарда́нс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Тып слоўніка, які поўна падае словы канкрэтнага тэксту з лексікаграфічнымі характарыстыкамі (камбінаторнымі, частотнымі і інш.) і з усімі наяўнымі ў тэксце ілюстрацыямі да кожнага слова.

канкла́ў, -ла́ва, м.

Савет кардыналаў які выбірае Папу Рымскага.

канкрэ́тны, -ая, -ае.

Які рэальна існуе, дакладны, прадметна акрэслены ў адрозненне ад абстрактнага, адцягненага.

К. прадмет.

Разважаць канкрэтна (прысл.).

|| наз. канкрэ́тнасць, -і, ж.

канкрэтызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Даць (даваць) канкрэтнае выражэнне чаму-н.; удакладніць (удакладняць) што-н.

К. прапанову.

|| наз. канкрэтыза́цыя, -і, ж.

канкрэ́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (разм.).

Канкрэтныя факты, справы, учынкі.

канку́р, -а, м.

У конным спорце: пераадоленне некалькіх перашкод на пэўным маршруце.

Спаборнічаць у канкуры.

|| прым. канку́рны, -ая, -ае.

канкурса́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік конкурсу (звычайна музычнага).

|| ж. канкурса́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

канкуры́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., з кім-чым у чым.

Уступаць у канкурэнцыю з кім-н.