Verbum

канёк² гл. канькі.

каніба́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Людаед (кніжн.).

2. перан. Жорсткі, люты чалавек.

|| прым. каніба́льскі, -ая, -ае.

Канібальскія норавы.

кані́кулы, -аў.

Перапынак у занятках, які даецца навучэнцам для адпачынку.

Летнія к.

|| прым. канікуля́рны, -ая, -ае.

К. час.

кані́на, -ы, ж.

Мяса каня.

кані́стра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Бак з герметычнай накрыўкай для бензіну, змазачных масел і пад.

|| прым. кані́стравы, -ая, -ае.

каніфа́с, -у, м.

Лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным тканым малюнкам.

|| прым. каніфа́савы, -ая, -ае.

каніфо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што.

Націраць каніфоллю.

К. смык.

|| зак. наканіфо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

каніфо́ль, -і, ж.

Жаўтавата-чырвонае смалістае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў якасці клеявога і ізаляцыйнага матэрыялу ў прамысловасці, а таксама для націрання смычкоў струнных інструментаў.

|| прым. каніфо́льны, -ая, -ае.

каніце́ль, -і, ж.

1. Вельмі тонкая металічная нітка для вышывання.

2. перан. Нуднае, зацяжное вырашэнне якой-н. справы, валакіта.

|| прым. каніце́льны, -ая, -ае.

Каніцельная справа.

каніце́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Рабочы каніцельнай вытворчасці.

2. перан. Нерастаропны, марудны чалавек, якому ўласціва запаволенае бесталковае вядзенне справы.

Ён у нас вядомы к.

|| ж. каніце́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. каніце́льшчыцкі, -ая, -ае.