Verbum

няго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек ганебных, несумленных паводзін; нізкі (у 4 знач.) чалавек.

Ён аказаўся нягоднікам.

|| ж. няго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. няго́дніцкі, -ая, -ае.

зазна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -йцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм.).

Чалавек, які зазнаецца.

Гэта быў сур’ёзны чалавек, не з.

хам, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек ніжэйшага саслоўя, звычайна селянін (гіст.).

2. Грубы, нахабны чалавек (разм., лаянк.).

|| ж. ха́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

нешчаслі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м. (разм.).

Нешчаслівы чалавек; няўдачнік.

парано́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на параною.

голубагадо́вец, -до́ўца, мн. -до́ўцы, -до́ўцаў, м.

Чалавек, які займаецца голубагадоўляй.

жарнасе́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які насякае жорны.

артадо́кс, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек артадаксальных поглядаў.

астро́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца астралогіяй.

бомж, бамжа́, мн. бамжы́, -о́ў, м.

Чалавек без пэўнага месцажыхарства.