у́нтэр-афіцэ́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да унтэр-афіцэра, належыць яму. Унтэр-афіцэрскі састаў. Унтэр-афіцэрская форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліце́йны тэх Guss-;

ліце́йны заво́д Gießeréi f -, -en;

ліце́йная фо́рма Gússform f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ягамо́сць м, ж уст (форма звароту) Herr m -n, -en; gnädige Frau (жанчына)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прымыка́нне, -я, н.

1. гл. прымкнуць.

2. У граматыцы: падпарадкавальная сінтаксічная сувязь паміж членамі словазлучэння, пры якой незмяняльныя словы (прыслоўі, дзеепрыслоўі, інфінітывы) і форма ступені параўнання сэнсава і граматычна залежаць ад іншых адзінак.

П. прыслоўя да дзеяслова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

суджэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. У логіцы: форма мыслення, якая ўяўляе сабой спалучэнне паняццяў, з якіх адно (суб’ект) вызначаецца праз другое (прэдыкат).

2. Меркаванне, заключэнне аб чым-н., погляд на што-н.

Мець сваё с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цеплата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

1. гл. цёплы.

2. Форма руху матэрыі — беспарадачны рух часціц цела; энергетычная характарыстыка цеплаабмену, што вызначаецца колькасцю энергіі, якую атрымлівае награваемае цела (спец.).

Адзінка цеплаты.

3. Тое, што і цеплыня (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аксака́л, ‑а, м.

У народаў Сярэдняй Азіі — паважаны, умудроны жыццём чалавек, а таксама форма ветлівага звароту да такіх людзей.

[Цюрк. āq — белы, saqal — барада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даскана́лы, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца найвышэйшай ступенню і паўнатой дадатных якасцей; узорны, беззаганны, бездакорны. Дасканалая тэхніка. Дасканалая паэтычная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліце́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліцця. Ліцейная вытворчасць. Ліцейны цэх. // Прызначаны для ліцця. Ліцейная машына. Ліцейная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супі́н, ‑а, м.

Спец. Нязменная дзеяслоўная форма, якая ўжываецца для абазначэння мэты пры дзеясловах руху ў некаторых індаеўрапейскіх мовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)