1.займ.неазнач.Ужыв. замест дакладнай назвы асобы, прыкметы, не названых па той ці інш. прычыне.
Трэба адзначыць, што на сходзе адсутнічалі такія-та.
2.часц.Ужыв. для выражэння дакору, іроніі і пад. (разм.).
Рубель згубіў.
Такая-та бяда.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чын², -у, м.
У Тадз. л. ў спалучэнні з прыметнікам і займеннікам ужыв. ў знач.: спосаб, прыём; гэта спалучэнне адпавядае прыслоўю са знач. дадзенага прыметніка або займенніка.
Такім чынам.
Належным чынам.
Адпаведным чынам.
◊
Грэшным чынам (у знач.пабочн. сл.; разм.) — трэба прызнацца; на жаль.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
potrzeba
I potrzeb|a
ж. патрэба; неабходнасць;
artykuły pierwszej ~y — тавары першай неабходнасці;
w razie ~y — у выпадку патрэбы, калі будзе патрэба;
~y fizjologiczne — фізіялагічныя патрэбы;
w ~ie — у нястачы; у беднасці
II
патрэбна; трэба; неабходна;
czego ci potrzeba? — што табе трэба?;
nic mi nie potrzeba — нічога мне не трэба;
jeżeli będzie potrzeba ... — калі будзе трэба (патрэбна)...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
deserve
[dɪˈzɜ:rv]
v.
заслуго́ўваць, быць ва́ртым чаго́
He deserves it —
а) Ён гэ́тага заслуго́ўвае
б) Так яму́ й трэ́ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВУЛЬГАРЫ́ЗМ
(ад лац. vulgaris просты, звычайны),
слова, што мае адценне грубаватасці і знаходзіцца па-за межамі літаратурнай лексікі. Вульгарызмы звычайна маюць адмоўнае значэнне, стылістычна зніжаныя, надзвычай экспрэсіўныя і сэнсава ёмістыя (напр., «абармот», «смаркач», «паскудны», «жэрці», «здохнуць»). Выкарыстоўваюцца ў маст. л-ры як сродак моўнай характарыстыкі персанажаў, для надання паведамленню гумарыст. або іранічнай афарбоўкі. Карыстацца вульгарызмамі трэба ўмела, бо захапленне імі засмечвае мову.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГУКАВЫ́ ЦІСК,
дадатковы ціск, што ўзнікае ў вадкім або газападобным асяроддзі пры праходжанні ў ім гукавой хвалі; асн. характарыстыка гуку. Гукавая хваля выклікае ў асяроддзі згушчэнні і разрэджванні, якія і ствараюць дадатковыя змены ціску ў адносінах да яго сярэдняга значэння. Пры значным гукавым ціску можа парушацца суцэльнасць вадкасці (гл.Кавітацыя). Вымяраецца ў паскалях. Гукавы ціск трэба адрозніваць ад ціску гуку.