сокраще́ние скарачэ́нне, -ння ср.;

сокраще́ние шта́тов скарачэ́нне шта́таў;

сокраще́ние рабо́чего дня скарачэ́нне рабо́чага дня;

сокраще́ние дробе́й мат. скарачэ́нне дро́баў;

сокраще́ние мы́шцы скарачэ́нне мы́шцы;

спи́сок усло́вных сокраще́ний спіс умо́ўных скарачэ́нняў;

пье́са идёт с сокраще́ниями п’е́са ідзе́ са скарачэ́ннямі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

complete​1 [kəmˈpli:t] adj.

1. по́ўны;

a complete edition of Shakespeare по́ўнае выда́нне тво́раў Шэкспі́ра;

a complete list по́ўны спіс

2. за ко́нчаны, заве́ршаны

3. канчатко́вы, абсалю́тны;

a complete fool кру́глы ду́рань;

a complete stranger зусі́м незнаёмы чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slate​2 [sleɪt] v.

1. пакрыва́ць шы́ферам, шы́фернаю плі́ткаю

2. AmE, infml зано́сіць у спіс кандыда́таў; прызнача́ць (на які-н. час);

a mee ting slated for Tuesday сустрэ́ча, запланава́ная на аўто́рак

3. BrE, fml крытыкава́ць ( асабліва ў газеце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сло́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Лексіка, сукупнасць слоў той ці іншай мовы, дыялекту, якой-н. сацыяльнай групы, асобнага пісьменніка і пад.

2. Даведачна-інфармацыйнае выданне, якое змяшчае словы (або марфемы, словазлучэнні, ідыёмы і пад.), размешчаныя ў пэўным парадку, тлумачыць значэнні ўключаных адзінак, дае розную інфармацыю пра іх ці іх пераклад на іншую мову або паведамляе звесткі аб прадметах, абазначаемых словамі.

Тлумачальны с.

Беларуска-рускі с.

Дыялектны с.

С. мовы Якуба Коласа.

Энцыклапедычны с.

Этымалагічны с.

Гістарычны с. беларускай мовы.

3. Спіс слоў для слоўніка; рэестр.

○

Частотны слоўнік — тып слоўніка, у якім даюцца лічбавыя характарыстыкі ўжывальнасці слоў (словаформ, словазлучэнняў) у якой-н. мове.

|| прым. сло́ўнікавы, -ая, -ае.

Слоўнікавая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

код

(фр. code, ад лац. codex = спіс)

сістэма ўмоўных абазначэнняў або сігналаў для перадачы (па каналу сувязі), апрацоўкі або захавання якой-н. інфармацыі (напр. лічбавы к., тэлеграфны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

spis, ~u

м. спіс; пералік; рэестр;

spis treści — змест (у кнізе);

spis ludności — перапіс насельніцтва;

według ~u — па спісе;

spis potraw — меню

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ceduła

ж.

1. бюлетэнь;

ceduła eksportowa — спіс экспартных тавараў;

ceduła giełdowa — біржавы бюлетэнь;

ceduła kursów dewizowych — бюлетэнь курсаў замежнай валюты;

2. накладная

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

éintragen

*

1.

vt зано́сіць (у спіс); рэгістрава́ць

Gewínn ~ — прыно́сіць прыбы́так

auf das Kónto ~ — запіса́ць на раху́нак

2.

(sich) зарэгістрава́цца

(у спісе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

та́бель м

1. (спіс) Kontróllliste f -, -n;

2. (дошка, кніга для ўліку прыходу на работу і адыходу з работы) Kontróllbrett n -es, -er; Kontróllbuch n -s, -bücher;

та́бель аб ра́нгах Rángtafel f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рэгістрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Запісваць у кнігу, у спіс, у рэгістр; браць на ўлік. Рэгістраваць карэспандэнцыю. Рэгістраваць дэлегатаў з’езда. □ — Трэба нам завесці свой касавы журнал, рэгістраваць у ім дакументы, каб каса нечым правяралася. Скрыган.

2. Афармляць юрыдычна з мэтай уліку або надання чаму‑н. законнай сілы. Рэгістраваць нараджэнне. Рэгістраваць шлюб. // Запісваць, адзначаць якую‑н. з’яву, факт. Рэгістраваць змены надвор’я. □ [Захараў:] — Ваша газета, якая цяпер толькі рэгіструе факты і рэдка калі выступае ініцыятарам якога-небудзь каштоўнага мерапрыемства, стала б сапраўдным вашым баявым памочнікам. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)