цэнз, ‑у, м.

1. У старажытным Рыме — перыядычная ацэнка маёмасці грамадзян для адпаведнага падзелу іх на падатковыя разрады.

2. Умовы, якія дазваляюць асобе карыстанне тымі ці іншымі палітычнымі правамі. Узроставы цэнз. Маёмасны цэнз. Адукацыйны цэнз. Выбарчы цэнз. □ Галаву я маю: Быў бы дэпутат — Цэнзу ты не маеш, «Асадзі назад!» Колас.

3. У эканоміцы — статыстычны перапіс.

4. Спец. Умова, неабходная для ўнясення прадпрыемства ў поўны спіс, рэестр.

[Лац. census.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпертуа́р

(фр. répertoire, ад п.лац. repertorium = спіс)

1) падбор п’ес, якія ідуць у тэатры ў пэўны прамежак часу;

2) сукупнасць роляў, музычных ці літаратурных твораў, якія выконваюцца артыстам, музыкантам, дэкламатарам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

slate1 [sleɪt]n.

1. geol. сла́нец

2. шы́фер

3. AmE спіс кандыда́таў (для выбараў)

a clean slate бездако́рная рэпута́цыя;

put smth. on the slate запі́сваць што-н. у крэды́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Імаве́рны ’праўдападобны, магчымы, верагодны’, імаве́рнасць (ТСБМ, Гарэц.). Рус. дыял. имове́рный, имове́рность, имове́рие ’тс’, укр. імові́рний ’магчымы’, уст. ’даверлівы’, імові́рність. Ст.-рус. имовѣрный ’пэўны, верагодны’, имовѣрство, имовѣрие, першая фіксацыя ў Книгах Законных… XII–XIII стст. (спіс XV ст.). Ст.-слав., ст.-рус. имати вѣроу з’яўляецца ў евангеллях для перадачы грэч. πιστεύειν. Беларуская лексема генетычна звязана са ст.-рус. имовѣрный, словаўтваральнай калькай грэч. εὔπιστος; параўн. аналагічную структуру ст.-рус. достоиновѣрный < ст.-слав. достоиновѣрьнъ, калька грэч. ἀξιόπιστο (Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 174).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уключы́ць сов.

1. в разн. знач. включи́ть;

у. тэлеві́зар — включи́ть телеви́зор;

у. у прагра́му но́выя пу́нкты — включи́ть в програ́мму но́вые пу́нкты;

2. включи́ть, внести́;

у. у спіс — включи́ть (внести́) в спи́сок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

када́стр

(фр. cadastre, ад с.-лац. catastrum = спіс падаткаплацельшчыкаў)

сістэматызаваны збор звестак аб чым-н., які з’яўляецца асновай для рашэння пэўных народна-гаспадарчых задач, напр. к. зямельны, к. месцанараджэнняў радовішчаў карысных выкапняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БУ́РГАС

(Burgos),

горад на Пн Іспаніі, у аўт. вобл. Кастылія-Леон. Адм. ц. правінцыі Бургас. Засн. каля 856. 164 тыс. ж. (1990). Вузел чыгунак і аўтамаб. дарог, гандл. цэнтр. Тэкст. (пераважна шарсцяная), харч., мэблевая прам-сць; вытв-сць сінт. валокнаў; металаапр., цэлюлозна-папяровыя прадпрыемствы. Атамная электрастанцыя. Турызм. Архіепіскапства. Арх. помнікі, у т. л. гатычны сабор 13—16 ст. (б. мячэць; занесена ЮНЕСКА у спіс Сусветнай спадчыны); замак. Кірмаш і святы св. Пятра (чэрвень).

т. 3, с. 347

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэстаўры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) рэстаўрацыю (у 1 знач.), аднавіць (аднаўляць) што‑н. старое, папсаванае. Рэстаўрыраваць карціну. Рэстаўрыраваць замак. □ Бачыў у Салотчы новую гасцініцу і шэдэўр старога манастыра, які якраз рэстаўрыравалі. Караткевіч. Усе архітэктурныя помнікі, у тым ліку і нядаўна выяўленыя, павінны ўвайсці ў спіс аб’ектаў, якія неабходна рэстаўрыраваць. «Помнікі».

2. Аднавіць (аднаўляць) мінулае, тое, што было адменена, што аджыло. Рэстаўрыраваць старыя парадкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапі́сваць

1. mschreiben* vt, neu schriben (зноў); bschreiben* vt (спісаць);

2. (на пішучай машынцы) (auf der Schribmaschine) bschreiben* [tppen]; neu tppen;

3. (саставіць спіс) ine Lste [ein Verzichnis] mchen [ufstellen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lektura

lektur|a

ж. кніжн. чытанне;

spis ~y — спіс літаратуры для чытання;

pogrążyć się w ~ze — паглыбіцца ў чытанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)