ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фланг, -а, мн. -і, -аў, м.

Левы ці правы край шарэнгі, фронту, размяшчэння войск і пад.

Ударыць з фланга.

|| прым. фланго́вы, -ая, -ае.

Ф. ўдар.

Фланговая пазіцыя.

Ф. марш (рух уздоўж фронту праціўніка, які здзяйсняецца з мэтай ахапіць ці абысці яго фланг).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

skirt​1 [skɜ:t] n.

1. спадні́ца;

2. pl. skirts край, ускра́іна, мяжа́;

on the skirts of the town на ўскра́іне го́рада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́ршыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Закладваць у шво ірху. // Аблямоўваць, абшываць край чаго‑н. ірхай. Іршыць кажух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

homeland

[ˈhoʊmlænd]

n.

ро́дны край, Poetic ро́дная старо́нка, ро́дны кут

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foreland

[ˈfɔrlænd]

n.

1) мыс -а m.

2) прымо́рскі край

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ǘberschäumen

vi (s) (пе́нячыся) пераліва́цца це́раз край; біць крыні́цай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gégend

f -, -en мясцо́васць; краі́на; край

die úmliegende ~ — навако́лле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Küstenland

n -(e)s прымо́рскі край, прыбярэ́жная мясцо́васць, узбярэ́жжа

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

обре́з (оружие, обрезанный край) абрэ́з, -за м.; (действие) абрэ́з, -зу м.;

◊

в обре́з у абрэ́з.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)