брусо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бруска. Брусочны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’імшэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, зарослы мохам. З’імшэлы камень. З’імшэлая страха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, так званы мыльны камень.

[Ад лац. sapo, saponis — мыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тачы́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для навострывання рэжучых інструментаў. Тачыльны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызапра́з, ‑у, м.

Напаўкаштоўны камень яблычна-зялёнага колеру, разнавіднасць халцэдону.

[Ад грэч. chrysós — золата і prásios — светла-зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яйцападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Формай падобны на яйцо; авальны. Яйцападобны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчабяні́ць, -бяню́, -бе́ніш, -бе́ніць; -бе́нены; зак., што (спец.).

Раздрабніць, ператварыць у шчэбень.

Р. камень.

|| незак. расшчабе́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расшчабёнка, -і, ДМ -нцы, ж. і расшчабе́ньванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць; зак., у каго-што і каму ў што.

Страляючы, кідаючы або ўдараючы, папасці ў каго-, што-н.

Камень уцэліў яму ў патыліцу.

У. каменем у акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stéinhart

a цвёрды, як ка́мень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Літоўскі вялікі камень са знакамі

т. 9, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)