obrodzić się

зак. урадзіцца; зарадзіць, даць добры ўраджай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

атрыма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. З’явіцца ў выніку чаго-н., выйсці.

На здымку ён атрымаўся надта прыгожы.

Раман атрымаўся цікавы.

З яго атрымаецца добры спецыяліст.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Здарыцца, адбыцца як вынік чаго-н.

|| незак. атры́млівацца, -аюся, -аешся, -аецца і атрымо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

урадзі́цца, ураджу́ся, уро́дзішся, уро́дзіцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра плады, злакавыя расліны і пад.: вырасці, паспець.

Добры авёс урадзіўся.

2. якім і ў каго. Аказацца з якімі-н. якасцямі, асаблівасцямі ад нараджэння; нарадзіцца падобным на каго-н. (разм.).

Такім ён ужо ўрадзіўся.

У. ў бацьку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

джын1

(ар. dzinn = дух)

злы або добры дух у арабскай міфалогіі;

выпусціць джына з бутэлькі — даць свабоду злым сілам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

калакагаты́я

(гр. kalokagathia, ад kalos = прыгожы + agathos = добры)

гармонія знешніх і ўнутраных якасцей як ідэал выхавання чалавека ў старажытнагрэчаскай філасофіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

conversable

[kənˈvɜ:rsəbəl]

adj.

1) гаваркі́; до́бры суразмоўца

2) тава́рыскі; грамадзе́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

good afternoon

до́бры дзень о́рма прывіта́ньня або́ разьвіта́ньня папаўдні́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

good day

до́бры дзень о́рма прывіта́ньня або́ разьвіта́ньня ўдзень)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

good evening

до́бры ве́чар о́рма прывіта́ньня або́ разьвіта́ньня ўве́чары)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

undeniable

[,ʌndɪˈnaɪəbəl]

adj.

1) бясспрэ́чны, неаспрэ́чны

2) безумо́ўна до́бры; даскана́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)