Féldweg
m -(e)s, -e палява́я даро́га, прасёлак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Lébensgang
m -(e)s жыццёвы шлях, жыццёвая даро́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ríngstraße
f -, -n акружна́я шасе́йная даро́га; кальцава́я ву́ліца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hinwég
m -(e)s, -e шлях, даро́га (туды)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Трапа́ ’сцежка’ (Бяльк., Адм.), трапі́на ’тс’ (бярэз., Сл. ПЗБ), тропі́на ’тс’ (Мат. Гом.), тро́па ’сцяжынка’ (ігн., Сл. ПЗБ), трапі́нка ’тс’ (Ян.), тропі́нка ’тс’ (ТС), тропэ́на ’дарога’ (драг., Ск. нар. мовы), тро́пка ’сцяжынка’ (Нас., Байк. і Некр., Сержп. Прымхі, Др.-Падб.). Укр. тропа́, троп, тріп ’след’, ’вузкая горная сцежка’, ’шлях, кірунак’, укр. гуц. трапа́ш ’зімовая дарога, вытаптаная авечкамі’, рус. тропа́ ’сцежка, дарожка’, стараж.-рус. тропа ’шлях, дарога’, польск. trop ’след, каляіна’. Дапускаюць прасл. *tropa, відавочна, звязанае з тра́паць, тро́паць ’стукаць нагамі, тупаць’ (гл.), параўн. роднасныя лат. trapa ’натоўп, куча’, алб. trap ’сцежка’, ст.-грэч. ἀτραπός ’сцяжынка’ (Фасмер, 4, 105; Чарных, 2, 496–497; Брукнер, 577; ЕСУМ, 5, 649). Гл. таксама троп ’дарога, след’, трэп ’дарога, сцежка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
beeline
[ˈbi:laɪn]
n.
про́стая лі́нія, найпрасьце́йшая даро́га
•
- make a beeline for
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
funicular
[fjuˈnɪkjələr]
adj.
кана́тны
funicular railway — кана́тная даро́га, фунікулёр -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кружны́:
кружна́я даро́га Úmweg m -es, -e;
кружн ы́мі шляха́мі auf Úmwegen, durch Wínkelzüge
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вы́ездзіць¹, -езджу, -ездзіш, -ездзіць; -езджаны; зак., што.
1. Ездзячы, пабываць у многіх месцах, аб’ездзіць.
Выездзіў паўсотні кіламетраў за дзень.
2. Утрамбаваць яздой, уездзіць.
Добра выезджаная дарога.
3. Ездзячы, дасягнуць якой-н. мэты (разм.).
Нічога мы сёння не выездзім.
|| незак. вые́зджваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
самаві́ты, -ая, -ае.
1. Мажны, дзябёлы.
Плячысты с. асілак.
2. Паважны, салідны, самастойны, упэўнены.
С. мужчына.
3. Поўны дастатку, эканамічна моцны, заможны.
Самавітая гаспадарка.
4. (з адмоўем). Які выражае непаўнату або адсутнасць якой-н. якасці.
Дарога ўжо не самавітая.
|| наз. самаві́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)