hefty [ˈhefti] adj.

1. вялі́кі, здараве́нны (пра чалавека)

2. даво́лі вялі́кая, немала́я (пра суму грошай)

3. мо́цны, ду́жы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

схо́ванка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Месца, дзе можна знайсці прытулак, схавацца ад каго-, чаго-н.

С. ад дажджу.

У гушчары добрая с. ад спёкі.

2. Таемнае месца; збудаванне для ўкрыцця каго-, чаго-н.

Трымаць золата ў схованцы.

Патайная с. для грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партаманэ́т, партманэ́т

(фр. porte-monnaie, ад porter = насіць + monnaie = грошы)

уст. невялікі кашалёк для грошай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

strip of

а) забіра́ць, адбіра́ць

б) пазбаўля́ць (гро́шай, маёмасьці)

в) рабава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appropriation

[ə,proʊpriˈeɪʃən]

n.

1) прызначэ́ньне, асыгнава́ньне n. (гро́шай)

2) прысво́йваньне, прысабе́чаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

be hard up

быць у вялі́кай няста́чы гро́шай ці чаго́ і́ншага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наперадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., чаго.

Разм.

1. Перадаць, уручыць значную колькасць чаго‑н. Наперадаваць падарункаў.

2. Неаднаразова перадаць, перадавіць чаго‑н. Наперадаваць лішніх грошай пры разліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партамане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Невялікі кашалёк для грошай. Доўга ў руках круціў.. [рубель] доктар, нават да акна паднёс, паглядзеў на святло, толькі тады паклаў у скураны партаманет. П. Ткачоў.

[Фр. porte-monnaie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лічыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

1. Знайсці шляхам вылічэння; вызначыць. Вылічыць агульны назоўнік дробаў.

2. Утрымаць пэўную суму пры выдачы грошай, недаплаціць за што‑н. Вылічыць з зарплаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квіта́нцыя ’афіцыйная распіска ў атрыманні ад каго-небудзь грошай або іншых каштоўнасцей’ (ТСБМ, Нас., Яруш.). Ст.-бел. квитация, квитанция ’тс’ (з 1486 г.) < польск. kwitacja ’тс’ < с.-лац. quitacio, quitantia (Булыка, Запазыч., 146; Слаўскі, 3, 497).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)