lime

I [laɪm]

1.

n.

ва́пна f.

2.

v.t.

1) вапнава́ць

2) цэмэнтава́ць

II [laɪm]

n.

лайм -а m. (род лімо́на)

III [laɪm]

n.

лі́па f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бру́чка (шмат іншых назв., гл. ДАБМ, № 276), бру́ква. Рус. брю́ква, бру́ква, укр. бру́ква, польск. brukiew, чэш. brukev. Зыходнае, магчыма, *bruky (род. *brukъve). Запазычанне з н.-ням. wrûke (Wrûke, Brucke). Брукнер, 42; Праабражэнскі, 1, 48–49; Фасмер, 1, 224; Махэк₂, 69.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Не́кства, род. скл. нёксці, зборн. ’яўрэйства, рэдка — пра татар і цыганоў’ (Нік., Оч.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ств‑ ад *нексць ’нехрысць’, што ў сваю чаргу ад не і коціць ’хрысціць’ (гл.), коціцца ’хрысціцца’ (Нас.), параўн. серб.-харв. не̏крст ’нехрысць’, зборн. ’нехрысці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́ло​I ср. (жир) тлушч, род. тлу́шчу м.; (свиное) са́ла, -ла ср.; (нутряное, свиное) здор, род. здо́ру м.; (баранье, говяжье) лой, род. ло́ю м.; (гусиное) шма́лец, -льцу м.; (жидкое, топлёное) тук, род. ту́ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракт

1. (дорога) тракт, род. тра́кту м., шлях, род. шля́ху м.; гасці́нец, -нца ж.;

2. (направление, маршрут) спец. тракт, род. тра́кту м.;

3. анат. тракт, род. тра́кта м.;

желу́дочно-кише́чный тракт стра́ўнікава-кі́шачны тракт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

новосе́лье

1. навасе́лле, -лля ср.;

2. (праздник) навасе́лле, -лля ср.; ухо́дзіны, род. ухо́дзін ед. нет, увахо́дзіны, род. увахо́дзін ед. нет, ула́зіны, род. ула́зін ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ковш

1. (для питья) коўш, род. каўша́ м., карэ́ц, -рца́ м.;

2. (мукомольный) кош, род. каша́ м.;

3. в др. знач. коўш, род. каўша́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шерсть

1. (у животных) шэрсць, род. шэ́рсці ж.; (подшёрсток) поўсць, род. по́ўсці ж.; (овечья) во́ўна, -ны ж.;

2. в др. знач. шэрсць, род. шэ́рсці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́скра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Маленькая часцінка распаленага або палаючага рэчыва.

Стралялі іскрамі дровы.

2. Яркі зіхатлівы водбліск, бліскучая кропка.

Іскры снегу.

3. перан., чаго. Пачатак, пробліск, праяўленне якога-н. пачуцця, думкі, таленту.

Іскры надзеі.

○

Электрычная іскра — род імгненнага электрычнага разраду.

◊

Аж іскры з вачэй пасыпаліся (разм.) — пра замарачэнне ад болю ў выніку моцнага ўдару па галаве.

|| памянш. і́скарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. і́скравы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтаге́нны

(н.-лац. autogenus, ад гр. autos = сам + genos = род)

які заключаецца ў выкарыстанні самаўнушэння пры рэгуляванні свайго фізічнага і псіхічнага стану (напр. а-ая трэніроўка).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)