меркантыліст, ✂, м.

  1. Паслядоўнік і прыхільнік меркантылізму (у 1 знач.).

  2. перан. Карыслівы, да дробязей ашчадны чалавек.

|| ж. меркантылістка, ✂.

|| прым. меркантылістычны, ✂ і меркантылісцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

наезнік, ✂, м.

Чалавек, які добра ездзіць вярхом; спецыяліст па верхавой яздзе.

  • Цыркавы н. (артыст, які выступае на кані).

|| ж. наезніца, ✂.

|| прым. наезніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нервозны, ✂.

  1. Хваравіта раздражняльны; які мае павышаную ўзбуджальнасць.

    • Н. чалавек.

  2. Звязаны з раздражненнем, які выражае нервознасць.

    • Н. смех.

  3. Неспакойны, трывожны.

    • Нервознае жыццё.

|| наз. нервознасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

капіталіст, ✂, м.

  1. У капіталістычным грамадстве: уласнік капіталу, сродкаў вытворчасці, які выкарыстоўвае наёмную працу.

  2. Багаты, разбагацелы чалавек (разм. жарт,).

|| ж. капіталістка, ✂.

|| прым. капіталістычны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карачкі:

  • на карачкі ці на карачках (разм.) — поза, у якой чалавек стаіць, апіраючыся адначасова на абедзве рукі і нагі.

  • Стаяць на карачках.
  • Паўзці на карачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

катаржанін, ✂, м.

Чалавек, які адбывае катаргу або які быў на катарзе (часцей пра асоб, асуджаных за палітычную дзейнасць).

|| ж. катаржанка, ✂.

|| прым. катаржанскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

маг, ✂, м.

Чалавек, які валодае тайнамі магіі, чарадзей (першапачаткова — жрэц).

  • М. і чараўнік (перан. пра чалавека, які робіць што-н. надта лёгка і лоўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

паніклы, ✂.

  1. Схілены, прыгнуты.

    • Паніклая ад гарачыні расліннасць.

  2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

    • Чалавек стаяў п.
    • Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. панікласць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ара́п, ✂, м.

  1. Цемнаскуры чалавек, негр (уст.).

  2. Ашуканец, жулік (разм. уст.).

    Браць на арапа (разм. неадабр.) — браць ашуканствам, падманам.

|| ж. арапка, ✂.

|| прым. арапскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бале́льшчык, ✂, м. (разм.).

Аматар спорту, а таксама чалавек, які клапоціцца аб чым-н., перажывае за каго-, што-н.

  • Заўзяты б. футбола.

|| ж. балельшчыца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)