Прышчэ́ліцца ’прыглядвацца, прыжмурыўшы вочы’ (Нас.: “как бы сквозь щель смотреть”). Гл. шчэ́ліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пія́тыка ’п’янства’, ’банкетаванне, баляванне’ (Нас.; навагр., Сл. ПЗБ). З польск. pijatyka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рассу́рываць ’раскідываць, выдаваць, траціць’ (Нас.). Да сур ’смецце’ (гл.), параўн. распасо́рыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Струб ‘зруб’ (Нас., Гарэц., Касп., ТС, Мат. Гом.), істру́б (Гарэц.). Гл. іструб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сту́жа ‘холад, халадэча; сцюжа’ (Нас., Бяльк., ТС; маз., Яшк. Мясц.). Гл. сцюжа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Істро́п ’кроква’ (Касп.), ’кроква, страха’ (Нас.). Форма з прыстаўным і‑. Гл. строп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лява́да

1. Луг, абгароджаны для пашы жывёлы (Нас.).

2. Абгароджанае месца для стаяння жывёлы ў полі або ў лесе (Бял.); летняе стойла для кароў (Ветк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пне́вішча Месца (поле), на якім засталіся пні ад ссечанага лесу (Нас.). Тое ж пяне́ўе, пёння (Слаўг.), пні́шча (Сал.).

□ ур. Пнішча (поле) каля в. Яскавічы Сал.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пры́гарад

1. Гарадское прадмесце (БРС).

2. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Светл.).

3. Малы горад, які прыпісаны да вялікага (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

прысе́лак

1. Месца для сялібы (Сміл. Шат.).

2. Малы пасёлак, хутар (Нас. АУ, Сміл. Шат.). Тое ж прысёлак (АЛМ, 1, 20, 284).

□ в. Прысёлкі Лаг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)