zúfügen

vt

1) дадава́ць

2) прычыня́ць (непрыемнасць)

j-m Scháden ~ — рабі́ць каму́-н. шко́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erschwéren

vt ускладня́ць; абцяжа́рваць; перашкаджа́ць

j-m das Lében ~ — перашкаджа́ць каму́-н. (нарма́льна) жыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карце́ць (каму) несов., безл., разг. хоте́ться, не терпе́ться; подмыва́ть (кого); невтерпёж;

мне карці́ць сказа́ць — мне хо́чется сказа́ть; меня́ подмыва́ет сказа́ть;

мне ~це́ла сустрэ́цца з ёй — мне не терпе́лось встре́титься с ней;

яму́ ~ці́ць — ему́ невтерпёж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́віць сов.

1. (поместить внутрь чего-л.) вста́вить;

у. шы́бу — вста́вить стекло́;

2. (занять чем-л. всю поверхность) уста́вить;

у. стол ядо́й — уста́вить стол едо́й;

◊ у. сло́ва — вста́вить сло́во;

у. мазгі́ — (каму) вста́вить мозги́ (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсу́нуць

1. (прысунуць) heránrücken vt, heránschieben* vt (да чаго-н. an A);

2. (засунуць) (hinéin)stécken vt;

3. (непрыкметна падлажыць) zústecken vt, zúschieben* vt (каму-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пачу́цца

1. (стаць чутным) erschállen* vi (s); vernéhmbar [laut] wérden;

2. (здацца каму-н.) schéinen* vi (s), vórkommen* vi (s);

мне пачу́лася, што … mir schíen es, als ob [dass] …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пашко́дзіць

1. (што-н.) beschädigen vt; verlétzen vt (параніць);

пашко́дзіць сабе́ нагу́ sich (D) das Bein verlétzen;

2. (каму-н., чаму-н.) scháden vi, Scháden zúfügen [ánrichten] (D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адмаўля́ць

1. (у існаванні чаго-н.) ábsagen vt, ábweisen* vt;

2. (адхіляць) nein [Nein] sagen, áblehnend [ábschlägig] (be)ántworten;

адмаўля́ць у даве́ры каму-н. j-m das Vertráuen entzíehen* [verwéigern]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бу́бен, ‑бна; Р мн. ‑аў; м.

1. Ударны музычны інструмент у выглядзе абцягнутага скурай шырокага абруча з металічнымі бразготкамі. Заціх гармонік, замоўклі бубны. Лынькоў. [Дачка:] — Чуеш, коні па шляху бягуць, Чуеш, як музыкі ў бубны б’юць? Танк.

2. Тое, што і барабан.

•••

Голы як бубен гл. голы.

Даць бубна каму гл. даць.

Як у бубен біць гл. біць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампліме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Прыемная заўвага, пахвала каму‑н. — Я рады, што пасля мяне школа пераходзіць у моцныя, умелыя рукі, залатыя рукі, — зусім несвядома і шчыра зрабіў камплімент настаўніцы Іван Паўлавіч. Васілевіч. Кожны стараўся сказаць [Тамары Аляксееўне] самы прыемны .. камплімент, а калі ў каго не знаходзілася такога, то хоць .. прыемнаю ўсмешкаю выказаць сваё захапленне яе прыгажосцю. Колас.

[Фр. compliment.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)