акліматыза́цыя

[ад лац. ас = да + клімат]

1) прыстасаванне жывёл і раслін да жыцця ў новых геаграфічных, пераважна кліматычных умовах;

2) прыстасаванне чалавека да жыцця, працы ў новым асяроддзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вікарыя́т

(ад лац. vicarius = які замяшчае)

з’ява, пры якой блізкія віды раслін або жывёл займаюць розныя арэалы ці трапляюцца ў межах аднаго арэала, але ў розных экалагічных умовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

га́струла

(лац. gastrula, ад гр. gaster, -tros = страўнік)

стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека (наступная за бластулай), на якой зародак мае двухслойную сценку і гастрацэль з бластапорам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геатрыхо́з

(ад геа- + гр. thriks, -ichos = волас)

хранічная інфекцыйная хвароба жывёл і чалавека, якая выклікаецца прамянёвымі грыбкамі; характарызуецца пашкоджаннем скуры, слізістай абалонкі рота, глотачных міндалін, бронхаў, лёгкіх, кішэчніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канадо́нты

(н.-лац. conodonti, ад гр. konos = конус + odus, odontos = зуб)

рэшткі вымерлых жывёл у выглядзе дробных зубападобных утварэнняў з фосфарна-кіслага кальцыю, якія сустракаюцца ў адкладах палеазою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лаку́на

(лац. lacuna = паглыбленне, упадзіна)

1) анат. пустата паміж тканкамі або органамі чалавека і жывёл, запоўненая лімфай;

2) тое, што і крыпта 3;

3) прапушчанае месца ў тэксце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мо́рула

(н.-лац. morula, ад лац. morum = тутавая ягада)

стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека (папярэднічае бластуле), на якой зародак мае выгляд згуртавання клетак накшталт ягады ажыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіфанафо́ры

(н.-лац. siphonophora)

падклас водных кішачнаполасцевых жывёл класа гідразояў, свабоднаплаваючыя арганізмы (паліморфныя калоніі) з размешчанымі ўздоўж ствала калоніі асобінамі рознай будовы (заоідамі); жывуць у акіянах і морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

харыён

(гр. chorion = перапонка, абалонка)

1) знешняя абалонка зародкаў паўзуноў, птушак, млекакормячых, чалавека на пачатковых стадыях іх развіцця;

2) другасная абалонка яйцаклеткі беспазваночных і некаторых ніжэйшых пазваночных жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хо́рда

(лац. chorda, ад гр. chorde = струна)

1) мат. прамая, што злучае дзве кропкі якой-н. крывой лініі;

2) анат. восевы шкілет хордавых жывёл і ў зародка чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)