Verbum

камфо́рт, -у, М -рце, м.

Сукупнасць бытавых выгод, зручнасцей; утульнасць.

Жыць з камфортам.

|| прым. камфо́ртны, -ая, -ае.

камчада́лы, -аў, адз. -да́л, -а, м.

У 18 ст. назва карэннага насельніцтва Камчаткі; ітэльмены.

|| ж. камчада́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. камчада́льскі, -ая, -ае.

камюніке́, нескл., н. (афіц.).

Афіцыйнае паведамленне (пераважна па пытаннях міжнароднага значэння).

К. для друку.

камя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой-н. мяккай, рыхлай масы (разм.).

К. снегу.

К. шэрсці.

камякава́ты, -ая, -ае (разм.).

3 камякамі, няроўны.

Камякаватае цеста.

|| наз. камякава́тасць, -і, ж.

камяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Рабіцца цвёрдым, як камень.

Соль у вільготным месцы камянее.

2. перан. Станавіцца каменным (у 2 і 3 знач.).

К. ад жаху.

Сэрца камянее.

|| зак. акамяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і скамяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

камяні́сты, -ая, -ае.

3 вялікай колькасцю камення.

Камяністае поле.

|| наз. камяні́стасць, -і, ж.

камяні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Каменны або цагляны будынак.

За год выраслі двухпавярховыя камяніцы з балконамі.

2. Камяністая глеба (разм.).

Не зямля, а к.

камячы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ме́чыцца; незак.

1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі.

Папера лёгка камечыцца.

2. Збірацца ў складкі, мяцца.

|| зак. пакамячы́цца, -ме́чыцца (да 2 знач.) і скамячы́цца, -ме́чыцца.

камячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; незак., што.

1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага.

К. шарыкі з гліны.

2. Сціскаць у камяк, мяць (пра кулак).

К. кулакі.

|| зак. пакамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны і скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны.