Verbum

ка́мфара і камфо́ра, -ы, ж.

Крышталічнае, з моцным пахам рэчыва, ужыв. ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. камфо́рны, -ая, -ае і камфо́равы, -ая, -ае.

камфарта́бельны, -ая, -ае.

Які адпавядае ўсім патрабаванням камфорту.

Камфартабельная гасцініца.

|| наз. камфарта́бельнасць, -і, ж.

камфо́рт, -у, М -рце, м.

Сукупнасць бытавых выгод, зручнасцей; утульнасць.

Жыць з камфортам.

|| прым. камфо́ртны, -ая, -ае.

камчада́лы, -аў, адз. -да́л, -а, м.

У 18 ст. назва карэннага насельніцтва Камчаткі; ітэльмены.

|| ж. камчада́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. камчада́льскі, -ая, -ае.

камюніке́, нескл., н. (афіц.).

Афіцыйнае паведамленне (пераважна па пытаннях міжнароднага значэння).

К. для друку.

камя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой-н. мяккай, рыхлай масы (разм.).

К. снегу.

К. шэрсці.

камякава́ты, -ая, -ае (разм.).

3 камякамі, няроўны.

Камякаватае цеста.

|| наз. камякава́тасць, -і, ж.

камяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Рабіцца цвёрдым, як камень.

Соль у вільготным месцы камянее.

2. перан. Станавіцца каменным (у 2 і 3 знач.).

К. ад жаху.

Сэрца камянее.

|| зак. акамяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і скамяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

камяні́сты, -ая, -ае.

3 вялікай колькасцю камення.

Камяністае поле.

|| наз. камяні́стасць, -і, ж.

камяні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Каменны або цагляны будынак.

За год выраслі двухпавярховыя камяніцы з балконамі.

2. Камяністая глеба (разм.).

Не зямля, а к.