unostentatious

[,ʌnɑ:stenˈteɪʃəs]

adj.

неназо́йлівы; які́ ня кі́даецца ў во́чы; сьці́плы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unrepentant

[,ʌnrɪˈpentənt]

adj.

які́ ня ка́ецца (за грахі́, зло), нераска́яны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

westbound

[ˈwestbaʊnd]

adj.

які́ ідзе́ (вядзе́) на за́хад (пра кіру́нак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

імпульсі́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Які мае адносіны да імпульса.

Імпульсіўныя рухі.

2. Які дзейнічае пад уплывам раптоўных імпульсаў.

І. чалавек.

|| наз. імпульсі́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

капіі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які знімае копіі з дакументаў, рукапісаў (уст.).

Працаваць капіістам.

2. Мастак, які робіць копіі карцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

неўміру́чы, -ая, -ае.

1. Які жыве вечна, не паддаецца смерці.

Н. народ.

2. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей.

Н. подзвіг.

|| наз. неўміру́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паве́траны, -ая, -ае.

1. гл. паветра.

2. Які адносіцца да паветраплавання і авіяцыі.

П. флот.

Паветраныя зносіны.

3. Які прыводзіцца ў рух паветрам.

Паветраная помпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падсправазда́чны, -ая, -ае.

1. Які выдаецца з умовай справаздачы.

Падсправаздачныя грошы.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу.

Падсправаздачная асоба.

|| наз. падсправазда́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

замо́рскі, -ая, -ае (уст.).

1. Які знаходзіцца за морам, за граніцай або прывезены адтуль.

Заморскія краіны.

2. Пра гандаль: які вядзецца з заграніцай.

З. гандаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

застая́лы, -ая, -ае.

1. Які доўгі час прастаяў, не рухаўся.

З. конь.

2. Які страціў свежасць ад працяглай нерухомасці.

Застаялая вада.

|| наз. застая́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)