акары́дыі

(н.-лац. acaridiae)

група кляшчоў атрада акарыформных, сярод якіх многія — шкоднікі збожжа, сельскагаспадарчых прадуктаў, паразіты жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

амніён

(гр. amnion = абалонка зародка)

унутраная абалонка зародка вышэйшых пазваночных жывёл і чалавека, а таксама некаторых беспазваночных, напр. насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бластацэ́ль

(ад бласта- + гр. koilos = полы)

поласць паміж бластамерамі зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека на стадыі бластулы (параўн. гастрацэль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вейлане́лы

(н.-лац. veilonellaсеае)

сямейства бактэрый; паразітуюць у ротавай поласці, страўнікава-кішачным тракце і дыхальных шляхах жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вісцэра́льны

(ад лац. viscera = вантробы)

які адносіцца да ўнутраных органаў чалавека або жывёл (напр. в-ая мускулатура); параўн. парыетальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геагігіе́на

(ад геа- + гігіена)

навука, якая вывучае змены ў жывой і нежывой прыродзе як вынік дзейнасці чалавека на Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіганты́зм

(ад гігант)

празмерны рост чалавека, жывёліны або асобных частак іх цела ў выніку парушэння дзейнасці залоз унутранай сакрэцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэрматафі́тыі

(ад дэрмата + гр. phyton = расліна)

грыбковыя хваробы скуры, валасоў і ногцяў жывёл і чалавека, якія выклікаюцца патагеннымі грыбамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каузалгі́я

(ад гр. kausis = смыленне + algos = боль)

хваравіты стан чалавека, пры якім адчуваецца нясцерпны боль у месцах паражэння нерваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ке́лля

(с.-гр. kella, ад гр. kellion)

1) пакой манаха (манашкі) у манастыры;

2) перан. невялікі пакой адзінокага чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)