Ба́цца напэўна, відаць што, здаецца’ (Нас., Бяльк., Шпіл., Мядзв.). Скарачэнне з ба́чыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бо́ўкаць гаварыць адрывіста, незразумела’ (Шат.), ’боўтнуць’ (Нас.). Гукапераймальнае, як і ба́ўкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бы́кус ’перарослы’ (Нас.). Жартаўлівае ўтварэнне (паводле лацінскіх слоў на ‑ус) ад бык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бішко́кт ’бісквіты’ (Нас.). Запазычанне з польск. biszkokt ’тс’ (< лац., гл. Брукнер, 28).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Важні́чы ’асоба, адказная за ўзважванне’ (Нас.). Да важыць, вага; параўн. ляснічы, паляўнічы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазаблада́ць ’авалодаць’ (Нас.). Па фанетычных і марфалагічных прыкметах — запазычанне з ц.-слав.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валы́ндзік ’валында, хлопчык, які не сядзіць дома’ (Нас.). Да валындацца, валандацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Вандруга, вандрюга ’бадзяга’ (Нас.). Да вандраваць з экспрэсіўнай суфіксацыяй; параўн. зладзюга, падлюга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вао́даль ’удалечыні’ (Нас.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад прыслоўя *о́даль (< даль); параўн. рус. поодаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Верлаво́кі ’лупаглазы, касаглазы’ (Др.-Падб., Гарэц., Нас., Касп., Лысенка, ССП). Гл. варлаво́кі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)