падкла́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаецца для падкладкі (у 1 знач.). Падкладачная тканіна. Падкладачныя скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́тнік, ‑а, м.

Мяккая падкладка з лямцу і скуры для засцярогі спіны каня ад намулаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́рза, ‑ы, ж.

Заменнік скуры: насычаная спецыяльным хімічным рэчывам шматслойная баваўняная тканіна з кручаных нітак.

[Ням. Kirser ад англ. kersey.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць бегаць.

•••

Мурашкі забегалі па спіне (скуры, целе) гл. мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуксі́н, ‑у, м.

Ярка-чырвоная анілінавая фарба, якая выкарыстоўваецца для фарбавання паперы, скуры і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрытэ́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пачырваненне асобных участкаў скуры ў выніку прыліву крыві і расшырэння сасудаў.

[Ад грэч. erýthēma — чырвань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрманці́н м. (заменнік скуры) Kúnstleder n -s, -;

абцягну́ць дэрманці́нам mit Kúnstleder bezíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пухі́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Балючае ўздутае месца на скуры.

П. ад апёку.

2. Тое, што і пузыр (у 1 знач.).

Пухіры на вадзе.

|| прым. пухі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мантыя,

вонкавая складка скуры ў жывёл або частка конуса нарастання ў раслін.

т. 10, с. 89

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

irritate [ˈɪrɪteɪt] v.

1. дакуча́ць (каму-н.), злава́ць (каго-н.)

2. раздражня́ць; выкліка́ць раздражне́нне/запале́нне (скуры, вачэй і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)