mention1 [ˈmenʃn] n. (of) зга́дванне, успаміна́нне; спасы́лка;
there’s no mention (of) нічо́га не гаво́рыцца (пра);
make no mention (of) нічо́га не сказа́ць (пра)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
omit [əˈmɪt] v. fml
1. прапуска́ць, не ўключа́ць;
omit details прапуска́ць падрабя́знасці
2. упуска́ць;
I omitted to tell her. Я зусім забыўся сказаць ёй.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
наказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; зак., каму і без дап.
1. Паведаміць каму-н. аб чым-н. праз каго-н.
Н. праз знаёмых.
2. Даць наказ, даручэнне.
Доктар наказаў сачыць за раненым.
3. Нагаварыць, сказаць многа чаго-н. (разм.).
Прабачце, наказаў вам немаведама колькі навін.
|| незак. нака́зваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціць; незак. (разм.).
1. безас., з інф., са злуч. «каб» і без дап. Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н.; хацецца; не цярпецца.
Мне карціць сказаць.
Сыну карцела, каб хто быў побач.
2. Не даваць спакою, непакоіць, хваляваць.
Не вучоба карціць, а паездка ў горад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
з’яхі́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Сказаць што‑н. яхіднае. — Ты што, заўжды так выразна свае думкі выказваеш? — спрабуе .. [Тодар] з’яхіднічаць. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закавы́рысты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Замыславаты, мудрагелісты. Закавырыстае пытанні. □ [Антон] любіў сказаць што-небудзь закавырыстае, а потым чакаць, пакуль не папросяць растлумачыць. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбаламу́ціцца, ‑мучуся, ‑муцішся, ‑муціцца; зак.
Разм. Узбударажыцца, усхвалявацца. — Пачакай! — Іван хапае Шуру за рукаў. — Чаго ты ўзбаламуціўся? Слова нельга сказаць... Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашапта́ць, ‑шапчу, ‑шэпчаш, ‑шэпча; зак.
1. што і без дап. Сказаць што‑н. шэптам, прашаптаць; пагаварыць некаторы час шэптам. Пашаптаць на вуха. □ [Паўлік] паклікаў Мікешку ўбок і нешта пашаптаў яму. Беразняк.
2. Уст. Сказаць замову. [Бабка:] — А вы ўсё сядзіце над гэтымі кнігамі. А яны сушаць чалавека. [Лабановіч:] — А ты, бабка, пашапчы, каб я ад іх адвярнуўся. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
powiedzieć
powiedz|ieć
зак. сказаць; вымавіць;
co chcesz przez to ~ieć? — што ты хочаш гэтым сказаць?;
~my — скажам;
że tak powiem — так бы мовіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пі́галіца, ‑ы, ж.
Разм. Пра маленькага, шчуплага чалавека, пераважна жанчыну. [Пархута:] — Спробу, так сказаць, робім... Гэта, уласна, усё вунь тая пігаліца выдумала. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)