клу́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў і клу́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

Дробныя рэчы, звязаныя хусткай, абрусам, кавалкам матэрыі або складзеныя ў торбу.

Пагрузіць клункі на калёсы.

|| памянш. клу́начак, -чка, мн. -чкі, -чкаў і клу́мачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

outwear

[,aʊtˈwer]

v.t.

1) перажыва́ць (аб рэ́чы), быць мацне́йшым за што

2) зно́шваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пакава́ць

(польск. pakować, ад ням. packen)

складаць рэчы ў якую-н. тару, звязваць іх у клункі, пакі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

animism [ˈænɪmɪzəm] n. анімі́зм (уяўленне пра існаванне душы ў кожнай рэчы; надзяленне прадметаў і з’яў прыроды ўласцівасцямі жывых істот)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unpack [ˌʌnˈpæk] v. распако́ўваць; разгружа́ць (машыну, чамадан і да т.п.);

unpack things from a trunk выкла́дваць рэ́чы з ку́фра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Запхнуць куды‑н., у што‑н. усё, многае. Папхаць рэчы ў чамадан.

2. Штурхаючы, прымусіць ісці, рухацца ў якім‑н. напрамку. — А можна плыцік зрабіць каля вострава, — не здаваўся Віця. — Пагрузім рэчы на плыцік і папхаем перад сабою. Місько.

3. і без дап. Пхаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анімі́зм, ‑у, м.

Адухаўленне першабытным чалавекам прадметаў, сіл і з’яў прыроды; ненавуковае ўяўленне пра існаванне духа, душы і пад. ў кожнай рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́куп, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выкупляць — выкупіць (у 1 знач.).

2. Грошы, рэчы, прызначаныя для аплаты выкупленага. Даць багаты выкуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выно́сіцца, ‑ношуся, ‑носішся, ‑носіцца; незак.

1. Незак. да вынесціся.

2. Выбірацца адкуль‑н., выносячы рэчы. Выносіцца з хаты.

3. Зал. да выносіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́зніца, ‑ы, ж.

Памяшканне пры царкве, у якім захоўваюцца рызы і царкоўныя рэчы. У рызніцы манастыр скай царквы цьмяна гарэла лямпачка. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)