тэлегра́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Від сувязі, які забяспечвае хуткую перадачу паведамленняў на далёкую адлегласць пры дапамозе электрычных або радыёсігналаў.

2. Установа, якая прымае і адпраўляе такія паведамленні, а таксама будынак, дзе знаходзіцца такая ўстанова.

Працаваць на тэлеграфе.

Пошта і т.

3. Апарат для перадачы і прыёму тэлеграм.

|| прым. тэлегра́фны, -ая, -ае.

Тэлеграфныя слупы.

Т. стыль пісьма (перан.: вельмі сціслы, лаканічны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлеграфі́я

(ад тэле- + -графія)

галіна навукі і тэхнікі, якая вывучае прынцыпы пабудовы тэлеграфнай сувязі, распрацоўвае спосабы перадачы тэлеграфных сігналаў і апаратуру для рэалізацыі гэтых спосабаў, а таксама ацэньвае якасць перадачы інфармацыі па тэлеграфных каналах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

валюмкантро́ль

(ад фр. volume = аб’ём + кантроль)

вымярэнне і рэгуляванне сілы гуку пры электраакустычнай перадачы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунагене́тыка

(ад імуна- + генетыка)

раздзел генетыкі, які вывучае фактары перадачы ў спадчыну імунітэту 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манцыпа́цыя

(лац. mancipatio)

урачысты спосаб перадачы права ўласнасці ў прысутнасці сведак у старажытнарымскім праве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыёста́нцыя

(ад радыё- + станцыя)

комплекс прылад для перадачы і прыёму інфармацыі з дапамогай радыёхваляў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энергасістэ́ма

(ад энергія + сістэма)

сукупнасць крыніц энергіі і ўстройстваў для яе перадачы і размеркавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чыта́бельнасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць чытабельнага. Старабеларуская пісьменнасць па меры свайго развіцця ўвесь час стыхійна вызвалялася ад лішніх надрадковых знакаў, пакідаючы толькі тыя з іх, якія былі неабходны для лепшай перадачы гукавых асаблівасцей беларускай мовы і для.. найбольшай чытабельнасці. Булыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлемеха́ніка

(ад тэле- + механіка)

1) навука аб кіраванні на адлегласці рознымі аб’ектамі шляхам перадачы кадзіраваных электрычных або радыёсігналаў;

2) галіна тэхнікі, якая распрацоўвае і выкарыстоўвае сродкі кадзіравання, перадачы і прыёму інфармацыі па каналах электра- або радыёсувязі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыгра́ма

(ад ды- + -грама)

сукупнасць двух знакаў, якая ўжываецца для перадачы на пісьме аднаго гуку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)