сухано́с, ‑а, м.

Пералётная птушка атрада гусіных, якая жыве пераважна ў стэпавых зонах каля вадаёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітапланкто́н, ‑у, м.

Сукупнасць раслінных арганізмаў (пераважна водарасцей), якія свабодна плаваюць у верхніх слаях вадаёмаў.

[Ад грэч. phytón — расліна і planktos — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панараста́ць, 1 і 2 ас. адз. і мн. не ўжыв., -а́е; зак.

1. пераважна безас. Вырасці ў вялікай колькасці.

З вясны дажджыла, і ўсюды панарасталі добрыя травы.

2. Утварыцца ў выглядзе нарасту ў многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́маўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -мавак, ж.

1. Устойлівы выраз, пераважна вобразны, які не складае, у адрозненне ад прыказкі, закончанага суджэння і не з’яўляецца афарызмам.

2. Словы, якія часта кім-н. паўтараюцца; прыгаворка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нава́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

Прамысловая рыба сямейства трасковых, якая водзіцца пераважна ў паўночных морах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна насякомымі, у прыватнасці восамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перкаля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Спосаб вышчалочвання руд (пераважна медных акісленых і тых, у якіх утрымліваецца золата).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казлабаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Двух- або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных пераважна з жоўтымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыганы́, -о́ў, адз. -га́н, -а́, м.

Народ індыйскага паходжання, які жыве пераважна качавымі і паўкачавымі этнічнымі групамі ў розных краінах свету.

|| ж. цыга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. цыга́нскі, -ая, -ае.

Ц. табар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжусо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца паміж асобнымі грамадскімі групамі, пераважна ў Феадальнай дзяржаве. Міжусобная барацьба. Міжусобныя войны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)