яе́чны Ei-, Éier-;

яе́чны жаўто́к Éigelb n -(e)s, Éi¦dotter m -s, -;

яе́чны бяло́к Éiweiß n -es;

яе́чная шкарлу́піна Éierschale f -, -n;

яе́чны парашо́к кул. Éipulver n -s, Trócken¦ei n -s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нажда́к

(цюрк. nadžak)

дробназярністая горная парода, якая складаецца з сумесі карунду з іншымі мінераламі, а таксама парашок з гэтай горнай пароды, якім шліфуюць і чысцяць металічныя вырабы і шкло.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шакала́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шакаладу. Шакаладная маса. Шакаладны парашок. // Які вырабляе шакалад. Шакаладная фабрыка. // Прыгатаваны з шакаладу, з шакаладам. [Цукеркі] былі розных гатункаў і памераў: і плітачкамі — шакаладныя, і доўгія, як сігары, — мятныя, і круглыя, як арэхі. Гамолка.

2. Колеру шакаладу, карычневы. Жанчыны ў просценькіх стракатых уборах і амаль усе ў хустках, мужчыны без кашуль — у саколках і галіфэ, хлопцы і падлеткі найбольш голыя па пояс і шакаладныя ад загару. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магне́зія

(п.-лац. magnesia, ад гр. Magnesia = назва горада ў Малой Азіі)

лёгкі парашок белага колеру, які з’яўляецца вокісам або соллю магнію; выкарыстоўваецца ў медыцыне, а таксама як вогнетрывалы матэрыял.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bray

I [breɪ]

1.

n.

рык -у m. (асла́, тру́бы)

2.

v.i.

раўці́

The trumpets brayed — Раўлі́ тру́бы

3.

v.t.

крычэ́ць, зло́сна прыкры́кваць, га́ркаць, гы́ркаць

II [breɪ]

v.t.

расьціра́ць на парашо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паце́рціся сов.

1. потере́ться;

п. мача́лкай — потере́ться моча́лкой;

2. истере́ться;

тыту́нь пацёрся на парашо́к — таба́к истёрся в порошо́к;

3. (о ягодах) помя́ться, подави́ться;

4. перен., разг. (побывать где-л., пообщаться с кем-л.) потере́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВІ́ЦЕБСКАЕ АКЦЫЯНЕ́РНАЕ ТАВАРЫ́СТВА «ДАЛАМІ́Т».

Створана ў 1931 у г.п. Руба Віцебскага р-на як вапнавы з-д. У Вял. Айч. вайну разбураны, у 1949 адноўлены. Пасля пуску ў 1967 1-й чаргі з-да даламітавай мукі — камбінат вапнавых матэрыялаў. У 1971 пушчана 2-я чарга гэтага з-да, у 1974 пабудаваны з-д «Гралева 1», у 1978 — «Гралева 2».

З 1978 ВА «Даламіт», з 1995 сучасная назва. Працуе на мясц. сыравіне — даламітах радовішча Гралева. Асн. прадукцыя (1996): даламітавае ўгнаенне для вапнавання кіслых глеб, мінер. парашок для асфальтабетонных сумесей, напаўняльнік для покрыўнага слоя руберойду, здробнены даламіт для буд. работ і інш.

т. 4, с. 213

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

расце́рці

1. (раздрабніць) zerréiben* vt, verréiben* vt; zermáhlen vt, zerstóßen* vt; (у ступцы);

2. (размазаць) verschmíeren vt, verwíschen vt;

3. (цела) éinreiben* vt; ábreiben* vt, frottíeren vt;

◊

расце́рці ў парашо́к каго-н. j-n zu Brei schlágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лікапо́дый

(н.-лац. lycopodium, ад гр. lykos = воўк + pus, podos = нага)

спелыя сухія споры дзеразы, а таксама жоўты парашок з іх, які выкарыстоўваецца ў медыцыне (у т.л. як дзіцячая прысыпка) і ў піратэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хіні́н

(ням. Chinin < іт. chinina, ад перуан. kina = кара)

алкалоід, белы крышталічны горкі на смак парашок, які атрымліваецца з кары хіннага дрэва і выкарыстоўваецца ў медыцыне для лячэння малярыі і ў акушэрскай практыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)