пасова́ть​I несов.;

1. карт. пасава́ць;

2. перен. пасава́ць; (отступать) адступа́ць; здава́цца;

нельзя́ пасова́ть пе́ред тру́дностями не́льга пасава́ць (адступа́ць) пе́рад ця́жкасцямі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

verkénnen

* vt не разуме́ць, не ўсведамля́ць, недаацэ́ньваць

das ist nicht zu ~ — гэ́тага не́льга не прызна́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

carve [kɑ:v] v.

1. рэ́заць, вырэ́зваць, выраза́ць (па дрэве, косці і да т.п.); высяка́ць (з каменю)

2. рэ́заць (смажаніну) кава́лачкамі

♦

carved in stone які́ нельга змяні́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

неадкла́дны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга адкласці; тэрміновы. Шаманскі пераканаўся, што першай і неадкладнай задачай з’яўляецца ўмацаванне дысцыпліны, павышэнне працоўнай актыўнасці. Дуброўскі. // Які ажыццяўляецца без затрымкі, адразу. Неадкладная дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недарава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга дараваць, прабачыць. [Дзяміду Сычу] здавалася, што ён зрабіў нейкую вялікую, недаравальную памылку. Паслядовіч. [Кірык] разумеў, што сказаў недаравальныя словы, што праз іх можна страціць аўтарытэт. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неміну́чы, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога нельга мінуць; непазбежны. Сутычка была немінучая, тым болей, што насарогі заўсёды ахвотнікі пабіцца. Маўр. Яго выносіў з пекла конь Ад смерці немінучай. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

платані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да платанізму (у 1 знач.).

2. Заснаваны на адсутнасці пачуццёвасці, чыста духоўны. Платанічнае каханне.

3. Які нельга здзейсніць; нерэальны. Платанічныя мары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нства, ‑а, н.

Кніжн.

1. Знаходжанне на чыім‑н. утрыманні. Дакументы аб утрыманстве.

2. Імкненне жыць на ўсім гатовым, разлічваць на чыю‑н. дапамогу. Нельга разлічваць на ўтрыманства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарчэ́ча, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і горыч. Нельга піць такую гарчэчу. □ — Пра мяне і Якаў так думаў, як думаеш ты, Платон, — раздумліва і з гарчэчай сказаў Андрэй. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абчапля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Абчапляць сябе чым‑н. з усіх бакоў. Між імі [вочкамі] павукі пазвівалі сабе гнёзды, і нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)