цывілі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

У юрыдычнай літаратуры — грамадзянскае права; навука грамадзянскай права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

economics

[,i:kəˈnɑ:mɪks]

n.

1) экано́міка f. (наву́ка)

2) стан наро́днае гаспада́ркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

лесаво́дства н

1. (навука) Fórstkunde f -, Fórstwissenschaft f -;

2. (галіна гаспадаркі) Fórstwirtschaft f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

фартыфіка́цыя, -і, ж.

1. Навука аб умацаванні вайсковых пазіцый і спосабах абароны ад сродкаў паражэння.

2. Узвядзенне ваенна-інжынерных збудаванняў, а таксама самі такія збудаванні.

Палявая ф.

|| прым. фартыфікацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

геадэ́зія, ‑і, ж.

Навука аб формах Зямлі, вымярэнні і паказе яе на планах і картах.

[Ад грэч. gē — зямля і dáiō — раздзяляю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрабіяло́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае жыццё водных арганізмаў у іх адзінстве з навакольным асяроддзем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрахі́мія, ‑і, ж.

Навука аб хімічным саставе вод, якія ўтвараюць гідрасферу, і метадах іх даследавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біягеахі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае працэсы, што адбываюцца ў біясферы з удзелам жывых арганізмаў.

[Ад грэч. bíos — жыццё, gē — зямля і хімія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афрыкані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае гісторыю, культуру і мовы народаў Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курартало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае лекавыя ўласцівасці мясцовасці і іх выкарыстанне ў лячэбных мэтах.

[Ад ням. Kurort — лячэбнае месца і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)