пустасме́х, ‑а, м.

Пра чалавека, які можа лёгка, без прычыны рассмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супараўна́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што можа быць параўнаны з іншым (іншымі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трамбо́з

(гр. thrombos = згустак)

працэс утварэння тромбаў у крыві, які можа прывесці да тромбафлебіту, інфаркту, інсульту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

związać

зак. звязаць; завязаць;

związać ręce — звязаць рукі;

związać w całość — аб’яднаць у цэлае;

nie może związać końca z końcem — ён не можа канцы стачыць; ён не можа канцы з канцамі звесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нязме́нны, -ая, -ае.

1. Такі, які не змяняецца, не можа быць зменены; пастаянны.

Нязменныя прынцыпы.

2. Заўсёдны, звычайны для каго-, чаго-н.; заўсёды аднолькавы.

Н. капялюш.

3. Такі, якога не зменьваюць.

Н. старшыня.

4. У граматыцы: часціны мовы, якія не маюць форм скланення і спражэння.

|| наз. нязме́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераме́нны, -ая, -ае.

Які мяняецца, няўстойлівы, з пераменамі.

Пераменнае надвор’е.

П. ток (які перыядычна мяняе сілу і напрамак). Пераменная велічыня і пераменная (наз.) — пра велічыню, якая можа па ўмовах задачы набываць розныя значэнні. П. капітал (частка капіталу, якая затрачваецца на наём рабочай сілы і змяняецца ў працэсе вытворчасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нязме́нлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не мяняецца, не можа змяніцца; пастаянны. Нязменлівыя адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некрэдытаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не можа пагасіць крэдыт, вярнуць доўг. Некрэдытаздольная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзяйсня́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна здзейсніць, які можа здзейсніцца. Здзяйсняльныя жаданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыланепраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, праз які не можа пранікнуць пыл. Пыланепранікальная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)