brim​1 [brɪm]n.

1. бе́раг, край (сасуда);

full to the brim по́ўны па са́мыя берагі́

2. палі́ (капелюша)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

КУ́МАРЫ, Комарын,

мыс у Індыі, паўд. край п-ва Індастан (8°04′ паўн. ш., 77°35′ усх. д.).

т. 9, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

überquellen

* vi (s) біць крыні́цай, пераліва́цца це́раз край

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gau

m -(е)s, -e во́бласць, край, акру́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éingießen

* vt уліва́ць, наліва́ць

übervoll ~ — наліва́ць це́раз край

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

спу́сцісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які паступова, непрыкметна спускаецца; пакаты. Клебер убачыў зацэментаваны край колішняга акопа.. Там, дзе не было цэменту, край аб’ехаў і быў спусцісты. Чорны. Бераг рабіўся ўсё больш спусцісты. Місько.

2. Які звешваецца, спускаецца ўніз. [Вецер] падхоплівае пасмамі спусцістае голле бярэзін. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамяні́сты

1. в разн. знач. лучи́стый;

~тая эне́ргія — физ. лучи́стая эне́ргия;

п. по́зірк — лучи́стый взгляд;

2. лучеза́рный, светоза́рный; лучи́стый;

край наш п. — край наш лучеза́рный;

~тыя надзе́і — лучеза́рные наде́жды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капе́ж, капяжу́ і капяжа́, м.

1. -у́. Падзенне кропель талага снегу са стрэх, дрэў, а таксама самі гэтыя кроплі.

Сярод дня пачаўся к.

2. -а́, мн. капяжы́, -о́ў. Ніжні край страхі, даху, які выдаецца над сцяной.

|| прым. капе́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захілі́ць, -ілю́, -і́ліш, -і́ліць; -і́лены; зак., каго-што (разм.).

1. Засланіць, загарадзіць чым-н.

З. твар рукамі.

2. Загнуць што-н. тканае.

З. край сурвэткі.

|| незак. захіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| звар. захілі́цца, -ілю́ся, -і́лішся, -і́ліцца; незак. захіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хіб, хі́ба, мн. хібы́, -о́ў, м.

1. Пярэдняя частка хрыбта свінні.

Самае тоўстае сала ў свінні на хібе.

2. Шчацінне на хрыбце.

3. Спінны плаўнік у рыбы.

4. перан. Верхні край, грэбень чаго-н.

Х. страхі.

Х. хвалі.

Х. пракоса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)