галату́рыі, ‑ый.

Клас беспазваночных жывёл тыпу ігласкурых.

[Гр. holothurion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вусано́гія, ‑іх.

Атрад ніжэйшых марскіх ракападобных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарко́давыя, ‑ых.

Клас беспазваночных жывёл тыпу прасцейшых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцыфо́ідныя, ‑ых.

Клас марскіх жывёл тыпу кішачнаполасцевых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

propagate [ˈprɒpəgeɪt] v.

1. fml распаўсю́джваць

2. размнажа́ць; размнажа́цца (пра расліны або жывёл)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пазвано́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У чалавека і пазваночных жывёл: асноўная частка восевага шкілета, які складаецца са злучаных паміж сабой пазванкоў; з’яўляецца органам апоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарбано́сы, -ая, -ае.

1. Пра чалавека: які мае нос з гарбінкай.

2. Пра жывёл: з выпуклай верхняй лініяй морды.

Г. лось.

|| наз. гарбано́сасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́рлікавы, -ая, -ае.

1. гл. карлік.

2. У назвах парод жывёл, відаў раслін, якія вызначаюцца малымі памерамі.

Карлікавая антылопа.

Карлікавая бяроза.

|| наз. ка́рлікавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудной косцю.

|| прым. ключы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крывасмо́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кажан, які жывіцца кроўю жывёл (жыве ў Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы).

2. перан. Тое, што і крывапівец (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)