~ć w totalizator — гуляць на грошы на скачках (на таталізатары);
2. (і)граць;
~ć na skrzypcach — (і)граць на скрыпцы;
co dziś ~ją w kinie? — што сёння ідзе ў кінатэатры?;
w co ~my? — пра што гаворка?; у чым рэч (справа)?;
~ć na zwłokę — зацягваць справу; цягнуць час;
~ć komu na nerwach — дзейнічаць каму на нервы; нерваваць каго;
to nie grać roli — гэта не адыгрывае ніякай ролі; гэта не мае значэння
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
біру́лькаж
1.Ánhängsel n -s, -;
2.:
біру́лькімн (гульня) Stäbchenspiel n -s, -е;
гуля́ць у біру́лькі das Stäbchenspiel spíelen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дзяўчы́на, ‑ы; мн. дзяўчаты, ‑чат і (зліч.) дзяўчыны, ‑чын; ж.
Паўналетняя незамужняя жанчына. Дзве дзяўчыны. □ Жаніўся Мартын, узяў сінявокую Грабарову Еву, сталую зграбную дзяўчыну і разумную.Колас.Бегаюць адна за адной дзяўчаты, умаўляюцца — куды збірацца гуляць.Мурашка.Чым дзяўчына стражэйшая, тым яна прыгажэйшая і даражэйшая.З нар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pretend[prɪˈtend]v.
1. прыкі́двацца, рабі́ць вы́гляд;
We’re not really sisters;
we were just pretending. На самай справе мы не сёстры; мы толькі рабілі выгляд.
2. (звыч. пра дзяцей) гуля́ць; уяўля́ць сябе́ кім-н. (у гульні);
Let’s pretend to be astronauts. Давайце гуляць у касманаўтаў.
3. прэтэндава́ць (звыч. у адм. і пыт. ск.);
The picture does not pretend to be a great work of art. Карціна не прэтэндуе называцца шэдэўрам.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Евор ’дзіцячая гульня (дзеці ходзяць парамі)’ (ТС). Па паходжанню звязана з явар (гуляць у явар) (НС). Гэта таксама гульня хлопчыкаў і дзяўчынак парамі, падобная да гульні ў гарэлкі. Ці існуе сувязь явар з назвай дрэва? (гл. Цыхун, НС, с. 268). Тэрыторыя, на якой распаўсюджана гульня ў явар (гл.), — заходнебеларуская.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фант, ‑а, М ‑нце, м.
1.толькімн. (фа́нты, ‑аў). Гульня, удзельнікі якой у якасці штрафу выконваюць тыя ці іншыя жартаўлівыя заданні. Вечар скончыўся гульнямі. Селі гуляць у «фанты».Колас.
2. Прадмет, уладальніку якога паводле жараб’ёўкі прызначаецца як штраф пэўнае, звычайна жартаўлівае, заданне. // Заданне, якое даецца ўдзельніку гульні ў якасці штрафу.
[Ад ням. Pfand — заклад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлюст, ‑а, М ‑сце, м.
Разм.
1. Хітры і нахабны чалавек; прайдзісвет. [Стася:] — Не бачыш, які гэта хлюст. На хаду абуе ў лапці каго захоча.Пальчэўскі.[Глобаў:] — Я цябе, хлюста такога, да трактара блізка не дапушчу, пакуль чалавекам не станеш.Беразняк.// Франтаваты, развязны чалавек. Звышмодны хлюст.
2. Від картачнай гульні. Гуляць у хлюсты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)