schlúrfen

vt

1) (гу́чна) сёрбаць, глыта́ць; усмо́ктваць, паця́гваць (віно)

2) удыха́ць (чыстае паветра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábgelagert

a

1) ляжа́лы (аб тавары, фруктах)

2) вы́трыманы

~er Wein — вы́трыманае віно́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

разлі́ць

1. (расплюхаць) áusgießen* vt, vergíeßen* vt, áusschütten vt, verschütten vt;

2. (наліць) éingießen* vt; éinschenken vt (чай, віно); áusgeben* vt, áusteilen vt (суп);

разлі́ць віно́ ў бутэ́лькі Wein in Fláschen ábfüllen [ábziehen*];

◊ іх вадо́й не разлі́ць разм sie hálten zusámmen wie Pech und Schwéfel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разлива́ть несов., прям., перен. разліва́ць;

разлива́ть чай гостя́м разліва́ць гарба́ту (чай) гасця́м;

разлива́ть вино́ по буты́лкам разліва́ць віно́ ў бутэ́лькі;

со́лнце разлива́ло тепло́ со́нца разліва́ла цяпло́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

gronowy

gronow|y

вінаградны;

wino ~e — вінаграднае віно;

cukier ~y — вінаградны цукар; глюкоза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyszumieć

wyszumi|eć

зак. перабрадзіць (пра віно);

z głowy ~ało komu — хто працверазеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wytrawny

wytrawn|y

вопытны; дасведчаны;

~y znawca — тонкі знаўца;

wino ~e — сухое віно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

foxy

[ˈfɑ:ksɪ]

adj.

1) хі́тры, як лісі́ца

2) падмо́клы (папе́ра), пабле́клы, запля́млены

3) ры́жы

4) скі́слы (пі́ва, віно́)

5) му́скусны (пах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́піўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; Р мн. ‑півак; ж.

1. Выпіванне спіртных напіткаў. Абед з выпіўкай. □ Заглянула [Тамара] па дарозе.. у сельмаг і застала там свайго мужа Кірыла за выпіўкай. Дуброўскі.

2. Бяседа, пачастунак з віном, гарэлкай.

3. Тое, што прызначана для выпівання; віно, гарэлка. Сталы трашчалі ад выпіўкі і закускі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вінёўка ’гатунак позніх кісла-салодкіх груш’ (БРС, КТС, Мат. Гом.), укр. винню́ха ’гатунак віннакіслых яблык’, винни́чки ’тс’, рус. варон. виновна ’гатунак вінных яблык’, польск. winniczka, windyczka ’гатунак дрэва і фруктаў грушы, Pirus communis’, winnik ’гатунак яблык’, славен. vínica ’тс’. Утворана ад прыметніка *віновы. Да віно (гл.). Мяккае ‑н‑, відавочна, пад уплывам вішнёўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)