упха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Пхаючы, усунуць куды‑н. усё, многае. Упхаць усю салому ў мяшок.

2. Груб. З’есці вялікую колькасць чаго‑н. Місу бульбы ўпхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыгуне́ц, ‑нца, м.

Абл. Чыгун (у 2 знач.). Тым часам гаспадыня дастала з печы чыгунец добра ўпаранай бульбы, .. унесла з пограба гуркоў і паставіла ўсё гэта на стол. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раге́ня ’каша з бобу і бульбы’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Гл. раўгеня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разка́ты ’разгорнуты, распрастаны’ (напр.: лісце бульбы) (Ян.). Утворана ад раската́ць, гл. катаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́сцік ’рослік, расток (бульбы)’ (в.-дзв., красл., Сл. ПЗБ). Да рост (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́слік ’расток’ (стаўб., Сл. ПЗБ), ро́слі ’парасткі бульбы’ (Жыв. сл.). Гл. рослік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́сы мн. ’парасткі на клубнях бульбы’ (драг., Жыв. НС). Гл. раса 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́труб’е, ‑я, н., зб.

Адходы мукамольнай прамысловасці — рэшткі расцёртай абалонкі пасля размолу зерня. І ён пакаяўся, перастаў хадзіць цішком на паклон за кацялок кіславатай баўтухі з вотруб’я і бульбы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збуя́лы, ‑ая, ‑ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны). За высокім, месцамі, пэўна, збуялым каліўем бульбы з вуліцы амаль не відна тая лазенька, у якой перажыў акупацыю стары Банэдык. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспо́рыць сов., разг.

1. приумно́жить, увели́чить;

2. безл. стать бо́льше;

бу́льбы ~рыла — карто́шки ста́ло бо́льше;

3. уси́литься;

дождж ~рыў — дождь уси́лился

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)